تاثیر رواندرمانی مثبت نگر بر خودکارآمدی و شوخ طبعی دانش آموزان دبیرستان

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر رواندرمانی مثبتنگر بر خودکارآمدی و شوخ طبعی دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه ی سوم دوره ی متوسطه ی دوم شهر ابهر در در نیمسال دوم تحصیلی ۱۳۹۸-۹۹ تشکیل دادند. ۳۰ از آنها به روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش ۱۵) نفر) و گروه کنترل ۱۵)نفر) اختصاص یافتند. درمان مبتنی بردیدگاه روانشناسی مثبت نگر به صورت ۸ جلسه ۹۰ دقیقهای به مدت ۲ ماه بر روی گروه آزمایش اجرا شد؛ گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. به منظور جمع هوری اطلاعات از پرسشنامه های خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران ( ۱۹۸۲) و شوخ طبعی (SHQ)، استفاده شد. یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون، بین میانگین نمرات پس آزمون افراد گروه های آزمایش و کنترل در متغیرهای خودکارآمدی و شوخ طبعی تفاوت معناداری وجود داشت. درمجموع، با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش میتوان گفت که رواندرمانی مثبت نگر بر افزایش خودکارآمدی و شوخ طبعی دانش آموزان، تاثیر داشت.

کلیدواژه ها:

روان درمانی مثبت نگر ، خودکارآمدی ، شوخ طبعی ، دانش آموزان