بررسی اثر عصاره آبی آویشن شیرازی بر روند تجزیه پذیری کنجاله سویا با استفاده از تکنیک تولیدگاز آزمایشگاهی

هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر استفاده از سطوح مختلف عصاره آبی آویشن شیرازی بر فراسنجه های تولید گاز کنجاله سویا م یباشد. بدین منظور عصاره آویشن شیرازی در سه سطح شامل صفر، 15 / 0 و 3/ 0 میلی لیتر به سرن گهای اندازه گیری تولید گاز حاوی 200 میلی گرم کنجاله سویا،30 میلی لیتر مخلوط مایع شکمبه و بافر بزاق مصنوعی با نسبت ( 2:1 ) افزوده شد. گاز تولیدی در طی ساعات صفر، 2، 4، 6، 8، 12 ، 24 ، 48 ، 72 و96 ساعت پس از انکوباسیون با روش منک اندازه گیری شد. نتایج بدست آمده نشان داد سطح 15 / 0 بر روی تولید گاز کنجاله سویا هیچ تأثیرمعنی داری نداشته ولی سطح 3/ 0 تولید گاز کنجاله سویا را به صورت معنی داری نسبت به شاهد کاهش داده است ( 05 / P<0 ). همچنین عصاره آبیآویشن در سطح 15 / 0 نسبت به گروه شاهد تأثیر معنی داری روی تولید گاز حاصل از بخش سریع قابل تجزیه (| a|)، بخ شهای کند قابل تجزیه وتجزیه بالقوه کنجاله سویا و همچنین در سطح 3/ 0 بخش a و c نرخ ثابت تولید گاز نداشت هاند، ولی در سطح 3/ 0 باعث شده تولید گاز بخش هایکند قابل تجزیه ( b) و بالقوه قابل تجزیه ( a|+b |) به صورت معنی داری نسبت به گروه شاهد کاهش یابد

کلیدواژه ها:

عصاره آویشن ، تولید گاز ، تخمیر شکمبه