اثربخشی آموزش کیفیت زندگی درمانی (QOLT) بر فرسودگی شغلی و ابعاد آن در کارکنان زن

چکیدهپژوهش حاضر به منظور بررسی اثر آموزش کیفیت زندگی درمانی بر کاهش فرسودگی شغلی کارکنان زن یکی از سازمان­های بزرگ شهر اصفهان انجام شد. پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری عبارت بود از کلیه کارکنان زن یکی از سازمان­های شهر اصفهان. نمونه این پژوهش شامل ۳۰ کارمند زن بود که بر اساس غربالگری اولیه فرسودگی شغلی انتخاب شدند و سپس به تصادف در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین گردیدند. گروه آزمایش طی هشت جلسه ۹۰ دقیقه­ای بسته کیفیت زندگی درمانی را دریافت کردند. ابزار پژوهش عبارت بود از پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش (۱۹۸۱).  هر دو گروه در سه مرحله پیش­آزمون و پس­آزمون و پیگیری در معرض ارزیابی قرار گرفتند. به منظور بررسی و تجزیه و تحلیل داده­ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (تحلیل واریانس با اندازه های تکراری) استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد فرسودگی شغلی (۰۰۶/۰=p) خستگی عاطفی (۰۰۱/۰=p) مسخ شخصیت (۰۰۱/۰=p) و عملکرد فردی (۰۰۵/۰=p) به طور معنادار بهبود یافته است. طبق یافته­های این پژوهش می توان گفت کیفیت زندگی درمانی برای کاهش فرسودگی شغلی و ابعاد آن در بین کارکنان زن موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، کیفیت زندگی درمانی ، کارکنان زن