خوانش داستان "گزارش گیری" اثر سونتاگ بر اساس نظرات ایریگاری

جنبه هایی از تجربه ی شخصی که در آثار ادبی می آیند را می توان به عنوان بازتاب هویت فردی و اجتماعی شخصیت ها مورد بررسی قرار داد. فمینیسم پساساختارگرا که نقد بر اساس روانکاوی سنتی را به دلیل تعریف هویتی منفعل و وابسته از زنانگی نقد می کند، آن را گفتمانی مردسالارانه می داند که همواره جنسیت زنانه را با فقدان مرتبط دانسته است. توجه به مضمون رابطه ی مادر-دختر در نوشته های لوس ایریگاری بخشی از تلاش او برای تصحیح نگاه غالب به زن و رهایی زنان در مقام مادر از چارچوب بسته ی نقش های تحمیلی فرهنگی و اجتماعی است. زنان دراندیشه مردسالار به عنوان سوژه فعال به رسمیت شناخته نشده و از حیطه ی فرهنگ رانده می شوند. مقاله ی حاضر ابتدا به تعریف های مرد-محور از چگونگی شکل گیری هویت زنانه در نقد روانکاوانه ی فروید و لکان اشاره می کند. سپس بحث می کند که نظرات ایریگاری چطور به واسازی این تعریف ها می پردازد و چگونه بازتعریف رابطه مادر-دختر می تواند هنجارهای فرهنگی را دگرگون کند. در ادامه خوانشی از داستان "گزارش گیری" نویسنده و متفکر معاصر سوزان سونتاگ بر اساس این مضمون نشان می دهد که در جامعه ای که گفتمان های مردسالار رایج را هنوز حفظ کرده، رابطه ی مادر-دختر، سرکوب شده و عقیم، ناتوان از بخشیدن هویت مثبت به زن است که باعث قربانی شدن او در این وضعیت ناکامی می شود.

کلیدواژه ها:

نقد فمینستی پساساختارگرا ، رابطه ی مادر- دختر ، هویت ، جنسیت ، لوس ایریگاری