بهره برداری بهینه از سیستم های فتوولتائیک با هدف دستیابی به حداکثر توان خروجی بر مبنای روش هدایت افزایشی گام متغیر اصلاح شده از طریق شاخص قضاوت

در این تحقیق پیاده سازی سیستم ردیاب کننده حداکثر توان یک پنل خورشیدی مبتنی بر روش هدایت افزایشی اصلی و نسخه گام متغیر اصلاح شده آن با شاخص قضاوت ارائه می شود. ساختار تشکیل دهنده این مولدهای خورشیدی متشکل از صفحات خورشیدی، کانورتر DC به DC، اینورتر DC به AC، باتری و سیستم های کنترلی ردیاب کننده نقطه حداکثر توان است. کانورتر وظیفه بالا و یا پایین بردن سطح ولتاژ DC تولیدی پنل خورشیدی را متناسب با ولتاژ مورد نیاز بار برعهده دارد. وظیفه اینورتر تبدیل ولتاژ و توان DC به نوع AC و قابل مصرف برای بار را دارد. باتری مسئولیت ذخیره توان و تامین بار در هنگام ابری بودن هوا و مواقع شب که تولید توان توسط پنل خورشیدی متوقف می شود را برعهده دارد. در طول روز به دلیل تغییرات زاویه تابش خورشید وتغییر شدت تابش و نیز تغییر دمای محیط میزان ولتاژ و جریان نقطه کار مولد فتولتائیک تغییر می کند و همیشه جهت حصول به بازده ماکزیمم بایست نقطه کار در نزدیکی های نقطه ماکزیمم توان MPP در نمودار مشخصه توان - ولتاژ یا مشخصه ولتاژ جریان قرار بگیرد. اینکار مستلزم بکارگیری روش های کنترلی خاصی موسوم به روش های ردیابی نقطه حداکثر توان می باشد. این روش ها تحت عنوان MPPT از آنها یاد می شود. روش های مختلفی برای این موضوع وجود دارد که در این مقاله ضمن مرور آنها بطور خاص به روش هدایت افزایشی اصلی و نسخه گام متغیره اصلاح شده آن با شاخص قضاوت پرداخته می شود. و مدلسازی و شبیه سازی آن ارائه می شود.

کلیدواژه ها:

سیستم های فتوولتائیک ، ردیابی نقطه حداکثر توان ، تغییرات دما و تابش ، روش هدایت افزایشی ، روش هدایت افزایشی گام متغیر