مروری بر الگوریتم های تشخیص هویت افراد توسط سیستم های بیومتریک با استفاده از خصیصه گوش انسان

هدف اصلی سیستم های تشخیص هویت افراد استخراج ویژگی های فیزیکی یا رفتاری هر فرد به صورت اتوماتیک، پردازش و شناسایی افراد بر اساس آن ویژگی ها می باشد . از جمله ویژگی های فیزیکی که در حالت کلی بر ویژگی های رفتاری ارجح هستند می توان به گوش افراد اشاره کرد . تشخیص هویت افراد بر اساس ساختار گوش چندیست که مورد توجه محققان بیومتریک قرار گرفته است . ساختار منحصر به فرد خطوط فیزیکی بیومتریک گوش انسان به صورت تصادفی رخ می دهد و به عوامل ژنتیکی بستگی ندارد و در طول زمان تغییر نمی کند . همین امر پردازش از طریق خطوط ساختار فیزیکی گوش را به عنوان یک روش مهم در سیستم های تعیین هویت مطرح نموده است . از جمله مزایای بیومتریک گوش می توان به ثابت بودن ساختار هندسی آن در طول زمان، عدم تغییر پذیری در حالت های متفاوت روحی نظیر غم، شادی، تعجب و ...( بر خلاف بیومتریک های دیگر مانند چهره ) و قابلیت نمونه برداری از راه دور نام برد . از جمله مسائلی که در تمامی سیستم های بیومتریک گوش به آن پرداخته می شود می توان به جداسازی گوش، شناسایی گوش در شرایط تغییر شدت نور محیط و چرخش سر در عمق اشاره کرد . گروه های تحقیقاتی مختلف روش های متفاوتی را برای انتخاب و استخراج ویژگی از مشخصه بیومتریک گوش به کار برده اند . در این مقاله مروری ما به بررسی برخی از انواع روش های استخراج ویژگی های گوش و الگوریتم هایی که برای تشخیص هویت از سیستم های بیومتریکی با استفاده از خصیصه گوش انسان استفاده می کنند مانند DCT , ICP , LPQ , LBP , ,GFD IDP , گشتاور شبه زرنیک و HMAX پرداخته ایم

کلیدواژه ها:

گوش ، الگوریتم ، تشخیص هویت ، بیومتریک ، سیستم