پهنه بندی مناطق مستعد توسعه شهری با تاکید بر محدودیت ها و مخاطرات ژئومورفولوژیکی (مطالعه موردی: شهر کرمانشاه)

شهر کرمانشاه، بهعنوان بزرگترین شهر غرب کشور، در پهنههای دشت پرمخاطره کرمانشاه واقع شده و در بازه زمانی ۴۶ساله مساحت آن حدود ۷ برابر شده و حدود ۸۷ کیلومترمربع به تصرف شهر درآمده است. این توسعه فیزیکی بدون اجرای مطالعات ژئومورفولوژیکی و درنظرگرفتن محدودیتها و مخاطرات ناشی از آن بوده است. ازاینرو، شناسایی مناطق مستعد توسعه فیزیکی با درنظرگرفتن محدودیتها و مخاطرات ژئومورفولوژیکی امری لازم در توسعه شهری کرمانشاه است. هدف از پژوهش حاضر شناسایی مناطق مناسب برای توسعه فیزیکی شهر کرمانشاه براساس شرایط ژئومورفولوژیکی منطقه است. در این پژوهش با استفاده از مدل فازی نقشه پهنهبندی نهایی توسعه شهری براساس نه پارامتر موثر تهیه شد. سپس، این نقشه براساس شرایط ژئومورفولوژیکی و کاربری اراضی دشت کرمانشاه ارزیابی و مناطق مستعد توسعه شهری پیشنهاد شد. نتایج نشان میدهد توسعه فیزیکی شهر کرمانشاه در طی چهار دهه گذشته تابع شرایط توپوگرافی بوده و مخاطرات و محدودیتهای ژئومورفولوژیکی بسیار زیادی در محدوده مورد مطالعه وجود دارد؛ بهطوریکه ۶۵ درصد مساحت منطقه برای توسعه شهری مناسب نیست. مناطق مساعد با حدود ۵۰ کیلومتر مربع در دشت آبرفتی در غرب و شرق شهر کرمانشاه واقع شدهاند.

کلیدواژه ها:

پهنه بندی ، توسعه شهری ، شهر کرمانشاه ، مخاطرات ژئومورفولوژیکی ، مدل فازی