نقش محور مقاومت در تعامل گرایی امنیتی رژیم اشغالگر قدس و اعراب محافظه کار در جنوب غرب آسیا (۲۰۲۰-۲۰۱۰)

هدف: بررسی چگونگی نقش محور مقاومت در جنوب غرب آسیا که زمینه نزدیکی دو قطب متضاد منطقه- اعراب محافظه کار و رژیم اشغالگر قدس- شده است، می باشد. روش: برای انجام پژوهش حاضر از چارچوب نظریه امنیت کپنهاک و روش توصیفی – تحلیلی استفاده شده است. یافته­ها: پیروزی حزب­الله در سال ۲۰۰۶ و حماس در سال ۲۰۰۸ بر رژیم اشغالگر قدس در مرحله اول، نگرانی شدیدی در دل رهبران آن رژیم و در مرحله دوم، سبب نگرانی محور محافظه کار از نفوذ محور مقاومت به رهبری جمهوری اسلامی ایران شد. از این رو، تضعیف محور مقاومت با ایجاد ایران هراسی و حزب­الله در نظام بین­الملل و جهان اسلام به عنوان عامل مشترک این دو قطب شد. نتیجه­گیری: بحران ۲۰۱۱ سوریه مهمترین عامل در تغییر رویه کشورهای محافظه کار عربی از سیاست تدافعی به تهاجمی با مسلح کردن گروه های تکفیری در سوریه در راستای تضعیف محور مقاومت و قطع شاهراه راهبردی آن و همخوانی مساله با راهبرد رژیم اشغالگر قدس، در نتیجه منجر به همکاری اطلاعاتی دو قطب متضاد هویتی در جهت تغییر وزن ژئوپلیتیکی جنوب غرب آسیا شده است.

کلیدواژه ها:

محور مقاومت ، اعراب محافظه کار ، تهدید ، رژیم اشغالگر قدس ، امنیت منطقه ای