مطالعه و طبقه بندی آثار معماری از منظر جغرافیای تاریخی

سبک شنا سی یکی از مهمترین ابزارهای تاریخ نگاری هنر و معماری میبا شد که با طبقه بندی کردن آثار از طریق ویژگیهای مشترک میان آنها کمک به تسهیل شناخت هویت آنها میکند. در میان روشهای مختلفی که برای مطالعه آثار تاریخی موجود ا ست، نظیر سبک شنا سی براساس دوره های سیاسی-حکومتی و یا جغرافیای طبیعی، میتوان آثار و ابنیه تاریخی را براساس جغرافیای تاریخی نیز طبقه بندی نمود. جغرافیای تاریخی رویکردی جامع و عمیق است که در بردارنده ی هم تاریخ و مسائل پیرامون آن (نظیر وقایع تاریخی، زندگی اجتماعی، سیاسی و غیره) میباشد و هم عوامل جغرافیایی و طبیعی را در بردارد. باوجود این در مطالعات و پژوهشهای پیرامون ابنیه تاریخی در معماری کمتر از آن ا ستفاده شده ا ست. هدف این مقاله واکاوی و تبیین رویکرد جغرافیای تاریخی به عنوان روش و سبکی برای مطالعه و طبقه بندی آثار معماری و شناخت جایگاه آن در سبک شناسی است.

کلیدواژه ها:

جغرافیای تاریخی ، سبک ، طبقه بندی ، سبک شناسی ، ابنیه تاریخی