نوسازی راهبردی: بررسی نقش یادگیری سازمانی

     با توجه به شدت روزافزون تغییرات، مدیران باید برای حفظ مزیت های رقابتی سازمان خود با ایجاد انعطاف پذیری و پویایی در محیط درون سازمانی به بهترین وجه به ایجاد تغییرات مناسب در راهبردها و عوامل درون سازمان همت گمارده و سازمان را با شرایط و خواسته های متغیر محیطی انطباق دهند. یکی از مهم ترین ابزارهای پژوهش این امر نوسازی راهبردی است. ایجاد و پیاده سازی نوسازی راهبردی در سازمان متاثر از عوامل مختلفی است. یکی از این عوامل موثر و تسهیل کننده نوسازی راهبردی، یادگیری سازمانی است. از این رو مقاله حاضر به دنبال بررسی  نقش یادگیری سازمانی در نوسازی راهبردی می باشد. بدین منظور پس از شناسایی و بومی سازی مولفه های نوسازی راهبردی و نظرسنجی از خبرگان، پرسشنامه پژوهش در قالب دو دسته سوال های نوسازی راهبردی و یادگیری سازمانی تدوین و در جامعه آماری پژوهش (گروه صنعتی سایپا) توزیع گردید. داده های این پژوهش پس از جمع آوری توسط نرم افزار های SPSS  و Visual pls تحلیل گردید. نتایج تحلیل داده ها حاکی از آن است یادگیری سازمانی تاثیر بسزایی در نوسازی راهبردی دارد. از میان هفت فرضیه فرعی، تاثیر چهار فرضیه فرعی چشم انداز مشترک، تفکر سیستمی، رهبری مشارکتی و توسعه شایستگی های کارکنان بر نوسازی راهبردی مورد تایید قرار گرفت؛ و تاثیر سه فرضیه فرهنگ سازمانی، کار و یادگیری گروهی و اشتراک دانش بر نوسازی راهبردی مورد تایید قرار نگرفت.

کلیدواژه ها:

راهبرد ، مدیریت راهبردی ، نوسازی راهبردی ، یادگیری سازمانی