بررسی روشهای تولید بیواتانول از پسماندهای سلولزی و برآورد اقتصادی تولید صنعتی

منابع انرژی فسیلی جهان، با روند مصرف کنونی تا چندین سال دیگر به پایان خواهد رسید و هر کشوری که به فکر تامین منابع انرژی خود نباشد، با مشکلات فراوان روبرو خواهد شد. بیواتانول که از زیست توده ها تولید می شود، سوختی مناسب با عدد اکتان بالاست که معمولا در بخش حمل و نقل با مخلوط کردن در نسبتی مشخص با گازوئیل یا با افزایش اکتان تا حدی خاص استفاده می شود. مواد خام مورد استفاده جهت تولید بیواتانول به سه دسته کلی قندهای ساده، مواد نشاسته ای و مواد لیگنوسلولزی مانند نیشکر، ملاس، ذرت و ضایعات سایر مواد غذایی تقسیم می شوند. از آن جا که زیست توده لیگنوسلولوزیک و نشاسته منبع غنی از کربوهیدرات می باشند، برای تولید محصولات مختلف بیولوژیک از طریق استراتژی های تخمیری مختلف مانند هیدرولیز و تخمیر جداگانه (SHF) یا واکنش هیدرولیز و تخمیر همزمان (SSF) استفاده می شوند. برای تبدیل موفق نشاسته و موادلیگنوسلولوزی به زیست اتانول، روش قندسازی و تخمیر همزمان در سال های اخیر با غلبه بر مشکلات مربوط به استفاده از مواد شیمیایی مضر و مرحله آنزیمی گران قیمت، اثرات مهار کننده سوبسترا و زمان واکنش برجسته شده است. نتایج نشان می دهد که پتانسیل مناسبی برای تولید و استفاده از بیواتانول وجود دارد که در صورت استفاده از آن علاوه بر مزایای اقتصادی و اشتغال زایی می توان آلودگی ایجاد شده در اثر استفاده از سوخت های فسیلی را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

بیواتانول ، سوختهای زیستی ، سلولز ، هیدرولیز آنزیمی