الگوی گونه شناسی رهیافت های کلان سازمان ها در تخصیص منابع بازاریابی

     تخصیص منابع بازاریابی ازجمله تصمیم های راهبردی سازمان ها به شمار می رود که سودآوری آن ها را به طور مستقیم و غیرمستقیم متاثر می سازد. ماهیت پویای پدیده تخصیص منابع بازاریابی و محیط پرچالش و دائما متغیر سازمان ها از یک سو و ظهور رسانه های جدید از سوی دیگر باعث شده است روش های سنتی تخصیص منابع بازاریابی کارایی لازم را نداشته باشند. این پژوهش بر اساس راهبرد پژوهش استقرایی و با استفاده از روش پژوهش کیفی و با تکیه بر فلسفه ساخت گرایی اجتماعی، ضمن تبیین عوامل اصلی تاثیرگذار بر تصمیم های تخصیص منابع بازاریابی، رهیافت های کلان سازمان های ایرانی در تخصیص منابع بازاریابی را گونه شناسی و تبیین می کند. روش پژوهش، تحلیل محتوای کیفی و نمونه پژوهش شامل ۲۸ نفر از خبرگان، مدیران ارشد، مشاوران، مدیران و کارشناسان بازاریابی و فروش سازمان های فعال در صنایع غذایی و نوشیدنی و روش نمونه گیری، تلفیقی از نمونه گیری های هدفمند و نظری بوده است. بر اساس یافته های پژوهش، رهیافت های کلان سازمان ها در تخصیص منابع بازاریابی بر اساس دو بعد «جهت گیری راهبردی سازمان» و «مرحله چرخه عمر محصول» در چهار دسته «محبوبیت»، «تمایز»، «شهرت» و «ثبات» قابل تبیین هستند.