بررسی انتقادی حجیت مکاشفات عرفانی با تاکید بر دیدگاه ابن عربی

عرفای بنام همواره مدعی وجود طریق معرفت شناختی مستقل برای دریافت حقایق بوده اند که بعضا حجیت آن را به نحو ذاتی و غیرمشروط قلمداد کرده اند. ابن عربی به عنوان موسس عرفان نظری منسجم و مدون، آرای منحصر به فردی درباره معرفت شناسی عرفانی، به ویژه مبحث حجیت مکاشفه، دارد. سخنان او درباره خطاناپذیری مکاشفات عرفانی موجب پدیدآمدن نظریه حجیت ذاتی مکاشفات در میان محققان شده است. محققان در تبیین کیفیت حجیت ذاتی مکاشفات دچار اختلافات و اقوال متعارض شده اند. هدف این پژوهش، تامل درباره دیدگاه عرفا، به ویژه ابن عربی، برای ترسیم تصویری سازگار از حجیت ذاتی مکاشفات عرفانی، با روش اسنادی کتاب خانه ای در مقام گردآوری اطلاعات، و روش توصیفی تحلیلی در مقام تجزیه و تحلیل با رویکرد توسعه ای است. این نوشتار کلام ابن عربی در حجیت مطلق مکاشفات عرفانی را نقد می کند و پس از بیان قواعدی کلی درباره امکان اثبات حجیت ذاتی، در نهایت مهم ترین مصادیق ادعایی حجیت ذاتی را ارزیابی خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

ابن عربی ، معرفت شناسی عرفانی ، حجیت مکاشفه ، خطاپذیری ، حقانیت