بررسی کنوانسیون حمایت از میراث های فرهنگی و طبیعی(۱۹۷۲) و انتخاب چند نمونه از آثار طبیعی ملی ایران و تطبیق با معیارهای کنوانسیون مذکور جهت ثبت در فهرست میراث های جهانی

تنوع زیستی در ایران به گونه ای است که اکوسیستم های ویژه و منحصر به فردی را ایجاد نموده که به عنوان میراث ملی نیازمند حفاظت و نگهداری می باشند،چنانچه جامعه جهانی در قالب کنوانسیون حمایت از میراث فرهنگی و طبیعی جهان (۱۹۷۲) اقدام به حمایت این گونه آثار به عنوان میراث مشترک بشریت، براساس معیارهای ارزشی گزینشی با چهار چوب هایی برمبنای اصالت، تمامیت و طرح مدیریت جهت حفاظت موثر، در حال و آینده نموده است.  در بررسی های صورت گرفته از آن جا که ایران از ۱۹۷۵ تا کنون هفده میراث فرهنگی جهانی ( از جمله پرسپولیس، چغازنبیل، تخت سلیمان، ارگ تاریخی بم،گنبد سلطانیه و شهر سوخته... ) ثبت نموده. در حالی که در مورد میراث های طبیعی تاکنون اثری ثبت نشده و تنها پیشنهاداتی به یونسکو ارایه شده است. در همین راستا بر اساس مطالعات کتابخانه ای، مصاحبه با کارشناسان و بررسی اسناد بالادستی و قوانین موجود، محدوده هایی از مناطق چهارگانه که عمدتا ذخیره گاه زیست کره معرفی شده اند، واجد شرایط مناسب تری به سبب تطبیق با معیارهای ارزشی گزینشی می باشند. از همین رو از میان ۲۷۴منطقه موجود، هفت منطقه: پارکهای ملی گلستان، کویر ، مناطق حفاظت شده ارسباران، گنو، ارژن و پریشان، پارک ملی، منطقه حفاظت شده و پناهگاه حیات وحش توران و پناهگاه حیات وحش میانکاله انتخاب و پس از مقایسه تطبیقی با معیارهای کنوانسیون یونسکو در نهایت پارک های ملی گلستان و کویر به عنوان آثار طبیعی پیشنهادی جهت ثبت در فهرست میراث های جهانی کنوانسیون معرفی گردید.  

کلیدواژه ها:

کنوانسیون یونسکو ، میراث طبیعی ، معیار ارزشی گزینشی ، مناطق چهارگانه ، ثبت آثار جهانی