ارزیابی و مدیریت ریسک محیط زیستی مترو تهران و حومه با استفاده از روش EFMEA (مطالعه موردی: پایانه صادقیه)

زمینه و هدف: متروی تهران به عنوان یکی از پرترددترین وسایل حمل و نقل عمومی در ۵ خط اصلی مشغول فعالیت می باشد و در راستای فعالیت های تعمیرات دوره ای اساسی و نیمه اساسی آن، نگهداری قطارها و ... چهار پایانه (صادقیه، مهرشهر، فتح اباد و دردشت) درنظر گرفته شده است. پایانه صادقیه به عنوان یکی از بزرگترین و استراتژیک ترین پایانه های مترو  در انتهای غربی خط دو مترو تهران مشغول فعالیت می باشد.  این مقاله با هدف ارزیابی و مدیریت ریسک های محیط زیستی فعالیت های پایانه صادقیه با استفاده از روش EFMEA  به انجام رسیده است. روش بررسی: این روش، روشی کیفی است که هدف آن شناسایی و اولویت بندی جنبه های زیست محیطی است. یافته ها: نتیجه این ارزیابی بیانگر این مطلب بود که ۴۶ ریسک محیط زیستی در پایانه صادقیه مورد شناسایی قرار گرفته است و از این تعداد۷/۸ درصد جنبه های زیست محیطی در سطح ریسک پایین، ۳/۷۸ درصد در سطح ریسک متوسط و ۱۳ درصد در سطح ریسک بالا قرار گرفته اند. بحث و نتیجه گیری: بالاترین عدد اولویت ریسک، ۱۵۰ است که مربوط به فرآیند شستشوی قطار در متروواش و مصارف بهداشتی آب در سطح پایانه است. اقدام اصلاحی پیشنهادی جهت جلوگیری از اتلاف منابع، جمع آوری و انتقال پساب حاصل از شستشو به تصفیه خانه و استفاده مجدد از آب استحصالی است. از دیگر اقدام اصلاحی پیشنهادی جهت جلوگیری از آلودگی آب های زیرزمینی، جمع اوری و انتقال فاضلاب به سیستم جمع آوری فاضلاب شهری است.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، مدیریت ریسک ، مترو ، پایانه صادقیه ، EFMEA