امکان سنجی فنی، اقتصادی و زیست محیطی جایگزینی گرمایش شهری متعارف با انرژی زمین گرمایی در ایران

زمینه و هدف: بهره برداری از انرژی زمین گرمایی برای گرمایش محیطی و منطقه ای، یکی از مناسب ترین و متداول ترین روش های استفاده مستقیم از حرارت زمین است که چندین دهه تجربه در مناطق وسیعی از جهان، باعث کسب اطلاعات مفیدی از نحوه اجرای پروژه های زمین گرمایی و نتایج حاصل گردیده است.  هدف از این تحقیق جایگزینی سوختهای فسیلی در گرمایش و تامین آبگرم مصرفی ساختمان ها با انرژی تجدیدپذیر زمین گرمایی برای کاهش انتشار آلاینده های زیست محیطی می باشد.  روش بررسی:  این تحقیق به بررسی اقدامات اولیه انجام شده جهت استفاده مستقیم از انرژی زمین گرمایی پرداخته و در ادامه با استفاده از GIS و اطلس زمین گرمایی ایران، شهرهای واقع در حوزه های زمین گرمایی را مورد شناسایی قرار می دهد. سپس با بررسی میزان مصرف ۴ حامل اصلی  انرژی (نفت سفید، نفت کوره، نفت گاز و گاز طبیعی) در بخش خانگی، تجاری و عمومی جهت مصارف گرمایشی در شهر های یادشده پرداخته و در نهایت ملاحظات اقتصادی و زیست محیطی حاصل از جایگزینی سیستم گرمایشی متعارف  با انرژی زمین گرمایی را مورد ارزیابی قرار می دهد. نتایج و یافته ها: نتایج نشان می دهد که در صورت بهره برداری از انرژی زمین گرمایی با کاربری گرمایش ساختمان ها و فضاهای خانگی، تجاری و عمومی در شهرهای واقع در حوزه های زمین گرمایی سالانه در مصرف بیش از ۳۷۸ میلیون لیتر نفت سفید، ۱۵۰ میلیون لیتر نفت گاز، ۶۴ میلیون لیتر نفت کوره و ۱۳۷۰ میلیون مترمکعب گازطبیعی صرفه خواهد شد که می تواند برای صادرات اختصاص یافته و بیش از ۷۲۵ میلیون دلار در سال عاید کشور نماید. برآورد هزینه احداث سیستم متمرکز گرمایش برای شهر سرعین نشان می دهد که مجموع هزینه ها ۲/۳ میلیارد تومان و هزینه تامین هر کیلووات­ساعت انرژی حرارتی ۱۰۷ تومان است. دوره بازگشت سرمایه برای این پروژه نیز برابر ۵/۳ سال برآورد شده است. استفاده از سیستم گرمایش متمرکز شهر کشور می تواند نه تنها بعنوان یک روش گرمایش قابل اطمینان مطرح باشد بلکه از نظر اقتصادی هم ارزان تر و آلودگی های زیست محیطی بسیار کم تری وارد محیط زیست می کند.

کلیدواژه ها:

انرژی زمین گرمایی ، استفاده مستقیم ، برآورد اقتصادی ، صرفه ی زیست محیطی ، سیستم متمرکز شهری ، شهر سرعین ، سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS)