مطالعه عوامل موثر بر انتشار دیاکسیدکربن در کشور (با رویکرد تحلیل تجزیه لاسپیرز اصلاح شده)

زمینه و هدف: اقدامات جاری در زمینه تثبیت و کاهش انتشار گازهای گلخانهای به ویژه دیاکسیدکربن (CO۲) در راستای دستیابی به توسعه پایدار در سطح قابل قبولی نبوده و تلاش بیشتری نیاز است. از اینرو شناخت عوامل موثر بر انتشار CO۲ جهت ارزیابی سیاستها و راهبردها ضروری است. مقیاس فعالیت اقتصادی، تغییرات ساختاری، ضریب انتشار و شدت انرژی را میتوان به عنوان مهمترین عوامل موثر در نظر گرفت که البته با توجه به تفاوت میزان اثر گذاریها در هریک از بخشها، اقتصاد ایران به چهار بخش خانگی و تجاری، صنعت، حمل و نقل و کشاورزی تقسیم شدند و در دوره زمانی ۱۳۸۰-۱۳۹۱مورد بررسی قرار گرفتند. روش بررسی: روش بررسی این مطالعه شیوه "تحلیل تجزیه لاسپیرز اصلاح شده" است. یافته ها: نتایج حاکی از آن است که در تمامی بخشهای مورد بررسی اثر ساختار بیشترین نقش را در انتشار CO۲ داشته است. بحث و نتیجه گیری: براساس نتایج به دست آمده، مثبت بودن اثر مقیاس بیانگر آن است که با شیوه کنونی صنعتی شدن کشور به علت مصرف بیشتر سوختهای فسیلی، افزایش انتشار CO۲ امری اجتناب ناپذیر است. هم چنین اثر شدت انتشار به جزء در بخش حمل و نقل در سه بخش دیگر در تمام دوره مورد بررسی به سبب اهتمام مسئولان در راستای افزایش کارایی انرژی، بهبود کیفیت سوخت منفی میباشد ولی در بخش حمل و نقل رشد بیشتر میزان مصرف انرژی سبب خنثی شدن این سیاستها و مثبت شدن اثر شده است. اجرای سیاست سهمیهبندی بنزین و هدفمندی یارانهها را میتوان از مهم ترین علل روند نامنظم اثر شدت انرژی در بخشها دانست. 

کلیدواژه ها:

انتشار دی اکسیدکربن(CO۲) ، روش تحلیل تجزیهای ، توسعه پایدار ، مصرف انرژی