استراتژی و سیاست های عمومی ملی و محلی گردشگری بیابان

صنعت گردشگری بعنوان شاخص ترین صنعت که علاوه بر نقش آفرینی در حوزه اقتصادی، تاثیرات مستقیمی در تقویت بنیان های اجتماعی و توسعه روابط جهانی دارد مطرح است و با توجه به ویژگی های منحصر بفرد آن و پتانسیل های فراوان این صنعت در کشور، میتواند علاوه بر انجام ماهیت بنیادی خود در حوزه اقتصاد مقاومتی و حرکت به سمت اقتصاد غیر نفتی کمک شایانی به اقتصاد کشور نماید. در این زمینه برخورداری بخش عمده ای از سرزمین خاکی ایران در مناطق بیابانی و کویری و مهم تر از آن ثبت جهانی دشت لوت ایران، توجه روز افزون به گردشگری بیابان و کویرنوردی را می طلبد. علاوه بر این با تمرکز و توسعه گردشگری کویرنوردی میتوان ضمن تقویت نظام اجتماعی و فرهنگی مناطق شهری و روستایی واقع در محدوده بیابانی کشور، گام مهمی در تقویت پدافند غیر عامل با بهره گیری از مشارکت جوامع محلی در این منطقه برداشت. لذا با توجه به ظرفیت این مناطق در توسعه گردشگری و حفظ الگوهای زندگی در مناطق بیابانی و همچنین اهمیت پدافندی بیابانها در تامین امنیت، برنامه ریزی و داشتن استراتژی خاص جهت بهره برداری از ظرفیت گردشگری بیابان در ایران حائز اهمیت می باشد.پژوهش حاضربه شیوه تحلیلی - کاربردی و مبتنی بر منابع کتابخانه ای و میدانی تهیه و به تدوین مدیریت استراتژی حوزه گردشگری بیابان و سیاستهای عمومی ملی و محلی جهت دستیابی به گردشگری پایدار و ضرورت توجه به آن در ایران مد نظر قرار داده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که داشتن برنامه استراتژیک تحت مدیریت منسجم و سیستمی و مشارکت دادن افراد بومی و محلی، گام مهمی در تضمین دسترسی به توسعه گردشگری پایدار است.