ارزیابی تاثیر ایجاد پیاده راه بر حجم ترافیک سواره معابر پیرامونی (نمونه موردی: محدوده پیاده راه ۱۵ خرداد شهر تهران)

زمینه و هدف: پیاده راه ها یکی از مهم ترین فضاهای شهری معاصر محسوب می شوند که باتوجه به قدمت نه چندان طولانی در کشورمان، هنوز ابعاد ناشناخته ای از آنها باقی مانده است. این پژوهش درصدد کشف ارتباط بین مسدود شدن خیابان بر سواره با تغییر در حجم تردد خودرو ها در معابر پیرامونی در طول زمان است. روش بررسی: این پژوهش کاربردی، با گردآوری اطلاعات نظری از طریق مطالعات اسنادی_کتابخانه ای و جمع آوری داده های میدانی    از روش مشاهده و مصاحبه صورت گرفته است و تحقیقی توصیفی- تحلیلی به شمار می رود. نمونه مطالعاتی این پژوهش، محدوده  خیابان ۱۵خرداد تهران است. با بررسی میزان اختلاف حجم تردد سواره در سالهای ۲۰۱۱، ۲۰۱۴ و ۲۰۱۶ در نرم افزار SPSS  و طبق آزمون واریانس یک طرفه، تفاوت معنی داری در میانگین حجم تردد خودرو های معابر مورد مطالعه مشاهده گردید که فرضیه افزایش حجم ترافیک سواره در معابر پیرامون خیابان ۱۵ خرداد پس از تبدیل به پیاده راه را رد می نماید. یافته ها: محاسبات عددی نشان می دهد که پس از ایجاد پیاده راه ۱۵خرداد، هم سو با نمونه های مشابه جهانی، طی یک دوره ۳ ساله  ۷/۱۵ درصد و در دوره ای ۵ ساله ۷/۲۰ درصد حجم تردد سواره در محورهای پیرامونی آن ناپدید شده است که ناشی از تغییر مسیر و زمان سفر شهروندان و استفاده از سفرهای چندحالتی کسبه است. بحث و نتیجه گیری: از این رو، به نظر می رسد تغییر نگرشی در میان مسوولین شهری در خصوص انتقال اثرات ترافیکی ایجاد پیاده راه بر محدوده های پیرامونی آن الزامی است.

کلیدواژه ها:

پیاده مداری ، پیاده راه ، تبخیر ترافیک ، آزمون واریانس یک طرفه ، خیابان ۱۵خرداد