اثر پومیس بر دور آبیاری و کیفیت غذایی پیازدر دونوع بافت خاک تحت شرایط کم آبیاری

زمینه و هدف: با توجه به محدودیت منابع آب دراکثرمناطق ایران، استفاده از پلیمرهای سوپرجاذب می تواند راهکاری موثر درجهت بهبود ویژگی های فیزیکی و شیمیایی، حاصلخیزی خاک و حفظ ذخیره رطوبتی خاک باشد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر پومیس بر فراهمی آب، ویژگی های شیمیایی و تغذیه ای در خاک هایی با بافت­ ریز و درشت، تحت کشت پیاز بوده است. روش بررسی: این تحقیق در بهار سال ۱۳۹۶طی آزمایشی گلخانه ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه فاکتور نوع خاک (با دو بافت لوم شنی و لوم رسی)، دور آبیاری (با دو سطح چهار و هفت روز  یک بار) و پومیس (با چهار سطح ­۰ ،۵/۲ ، ۵ و ۵/۷ % وزنی) در سه تکرار انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که افزایش سطوح پومیس توانست غلظت عناصر غذایی فسفر، پتاسیم، گوگرد، آهن، منگنز و روی در پیاز را افزایش دهد. در اکثر موارد بین دو سطح ۵ و ۵/۷ % وزنی پومیس اختلاف معنی داری وجود نداشت. تاثیر مثبت پومیس در خاک لوم شنی بیشتر از خاک لوم رسی مشهود بود. در تیمارهایی که پومیس دریافت کرده بودند،  بین دورهای آبیاری چهار و هفت روز یک بار در هیچ کدام از صفات بررسی شده غیر از غلظت مس گیاه تفاوتی وجود اشت. بحث و نتیجه گیری:  با کاربرد پومیس با سطح ۵ % وزنی می توان دور آبیاری پیاز را از چهار روز به هفت روز یک بار افزایش داد. با توجه به این که دور آبیاری از عوامل مهم در کشت پیاز است، کاربرد پومیس در هر دو نوع خاک می تواند صرفه اقتصادی خوبی در آب مصرفی ایجاد نماید.

کلیدواژه ها:

فراهمی آب ، پومیس ، بافت خاک ، پیاز ، عناصر کم مصرف