تبیین قابلیت های بهینه محیط در راستای اجتماع پذیری فضاهای آموزشی فرهنگی مخصوص نوجوانان (نمونه مطالعاتی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان)

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی های کالبدی، غیر کالبدی و ادراکی به منظور به دست آوردن اجتماع پذیر سازی حداکثری در محیط های آموزشی و فرهنگی ویژه نوجوانان است. چرا که نوجوانان نیازمند عمده ترین ویژگی محیطی یعنی نیاز به توان اجتماعی در محیط هستند. روش بررسی : این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی است که در دو بخش انجام شده است، بخش اول با رویکرد کیفی با مروری بر مبانی نظری پژوهش به تدوین چارچوب نظری پرداخته است. بخش دوم با رویکردی کیفی کمی و روش مطالعه موردی در تلفیق با تحلیل عاملی تعداد زیاد متغیرها و استفاده از نرم افزار SPSS و Smartpls در بررسی نتایج پرسشنامه بهره گرفته شده است. پرسش نامه در طیف لیکرت پنج گزینه ای برمبنای شاخص های چارچوب نظری تدوین شده است. نتیجه گیری: فضاهای اجتماع پذیر جزو فضاها و کالبدهایی هستند که کانون هایی را برای فعالیت های پویا، در قسمت های مشخصی از فضا فراهم می آورند. با توجه به این شش عامل "کالبدی"، "غیر کالبدی"، "شخصیتی"، "اجتماعی"، "فرهنگی" و "حسی" به عنوان قابلیت های هر محیط تبیین شد، که نتایج تحقیق نشان می دهد که قابلیت محیطی کالبدی به عنوان اثر گذارترین عاملی است که با کمترین تغییر در آن می توان بیشترین انتظار را در افزایش اجتماع پذیری نوجوانان در فضاهای فرهنگی-آموزشی داشت. طبق مسیرهای استخراج شده از مدل pls مسیر عوامل کالبدی ← اجتماع پذیری با دارا بودن بیشترین ضریب مسیر(۵۱۶/۰)، مسیر بحرانی مدل مفهومی اجتماع پذیری در بین دیگر مسیرهاست.

کلیدواژه ها:

قابلیت محیطی ، اجتماع پذیری ، فضاهای آموزشی- فرهنگی ، نوجوان ، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان