حقوق جامعه اقلیت دینی و مذهبی در تاریخ معاصر ایران

مطالعه حقوق اقلیت­ها و گروه­های قومی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، نشانگر آن است که علیرغم فقدان الگوی مشخص و منسجم و عدم استفاده از مدل­های رایج جلب و تایید مشارکت اقلیت­ها در این سند حقوقی، حقوق گروه­های مذکور به روش­های مختلفی مطرح شده و محفوظ مانده است. در قانون اساسی کشورمان سه گروه قومی، اقلیت دینی، اقلیت مذهبی از یکدیگر متمایز شده­اند و در حالی که اقلیت قومی با دو گروه دیگر قابل جمع است برای هریک به طور جداگانه حقوقی مطرح شده که باهم جمع پذیرند. در کنار اکثریت مسلمان در کشور ایران، اقلیت­های غیر مسلمان نیز وجود دارند که با داشتن تابعیت ایران، از اعضای ملت محسوب می­شوند. این مقاله درصدد تبیین حقوق خاص و ویژه اقلیت­های دینی در نظام سیاسی ایران است که اقلیت­های دینی برای برخورداری از تساوی حقوقی، برای حفظ و پاسداری از خصایص فرهنگی دینی خود خواهان اقداماتی با حمایت دولت هستند که در قوانین ایران به آن پرداخته شده است.  در این مقاله بر آن هستیم تا به واکاوی حقوق جامعه  اقلیت دینی و مذهبی ایران در تاریخ معاصر بپردازیم که روش گردآوری اطلاعات نیز از طریق کتابخانه­ای و فیش برداری می باشد.

کلیدواژه ها:

اقلیت ، دینی ، مذهبی ، قانون اساسی ، تبعیض نژادی