بررسی پتانسیل آللوپاتیک گیاه دارویی مورخوش (Zhumeria majdae Rech.) بر دو رقم گندم (Triticum sativum Lam.)

گیاه دارویی مورخوش (Zhumeria majdae Rech.) از گذشته در طب سنتی جنوب ایران استفاده های بسیاری داشته است. اسانس های روغنی و عصاره های استخراج شده از اندام های مختلف گیاهان دارای اثرهای آللوپاتیک می باشند. در پژوهش حاضر، اثر آللوپاتیک غلظت های مختلف اسانس برگ گیاه مورخوش بر جوانه زنی، محتوای رنگدانه ای، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان کاتالاز و گویاکول پراکسیداز در ارقام زمستانه آذر ۲ و سرداری گندم (Triticum sativum Lam.) بررسی گردید. رشد گیاهان در محیط کشت حاوی پرلیت و در گلخانه انجام شد. برای انجام تیمارها و آزمایشها از برگ گیاهچه های ۱۰ روزه گندم استفاده گردید. غلظت های مختلف اسانس به کمک محلول ۵/۲% صمغ عربی تهیه گردید. از دو تیمار آب مقطر و صمغ عربی به عنوان تیمارهای شاهد استفاده شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان دادند که درصد جوانه زنی، محتوای رنگدانه ای و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان گیاهانی که با محلول صمغ عربی تیمار شده بودند برابر با درصد جوانه زنی، محتوای رنگدانه ای و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان در گیاهانی بود که با آب مقطر تیمار گردیده بودند. با افزایش غلظت اسانس، درصد جوانه زنی و محتوای کلروفیل در برگ گندم در هر دو رقم کاهش و میزان کاروتنوئید افزایش یافت. همچنین فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان کاتالاز و گویاکول پراکسیداز در حضور اسانس دستخوش روند افزایشی گردید. درنتیجه می توان بیان کرد که افزایش محتوا و فعالیت رنگدانه ها و آنزیم های آنتی اکسیدان با پایین آوردن غلظت گونه های فعال اکسیژن از اثر آنها بر رشد و تکوین گیاه جلوگیری می نمایند.

کلیدواژه ها:

مورخوش (Zhumeria majdae Rech.) ، جوانه زنی ، کاتالاز ، گویاکول پراکسیداز