رابطه ی پراکندگی فضایی بارش های سنگین و الگوهای فشار در گیلان

هدف از این مطالعه شناخت حرکت و الگوهای خوشهای فضایی بارش های سنگین استان گیلان است. بدین منظور از دادههای بارش روزانه ی سال های ۱۹۷۹ تا ۲۰۱۰ استفاده شد. با استفاده از شاخص صدک نودو پنجم بارشهای سنگین فراگیر استخراج و با اعمال تحلیل عاملی و خوشهای بر فشار تراز سطح دریای متناظر با این بارشها سه الگو استخراج گردید. برای مطالعه ی تغییرات خوشهای فضایی الگوها، از روشهای زمین آمار کریجینگ و شاخص موران محلی، شاخص گتیس ارد و بیضی استاندارد استفاده شد. الگوی اول یک پرفشار قوی در شمال دریای سیاه با بیشترین درصد پراش، الگوی دوم پرفشار ضعیف دریای سیاه و الگوی سوم پرفشار سیبری با کمترین درصد پراش است.      نتایج تحقیق نشان داد که خوشههای بیشینه ی بارش هر سه الگو در منطقه ی ساحل و تا حدودی به طرف مرکز استان دیده میشوند. الگوهای پرفشارهای غربی تا حدودی به داخل استان نفوذ میکند، اما بارشهای الگوی پرفشار سیبری فقط در خط ساحل و در نواحی شرقی استان مشاهده میشود. بیشتر بارشهای سنگین را پرفشارهای مهاجر سبب می شود و سهم پرفشار سیبری بسیار ناچیز است. با توجه به آرایش مکانی بیضی استاندارد بیشتر بارش های سنگین در راستای شرقی غربی نایک نواختی و یا ضریب تغییر پذیری مکانی بیشتر دارند. در صورتی که در راستای برعکس بارشها متمرکز تر و یکنواختتر هستند. دلیل این آرایش ورود رطوبت دریای خزر به صورت جریانی نسبتا متمرکز از طرف شرق یا شمال شرق است.                                                                                                                                                    

کلیدواژه ها:

Heavy Rain ، Spatial Autocorrelation ، Guillan Province ، Local Moran ، Kriging ، Spatial Analysis of Precipitation ، Standard Deviation Ellipse. ، لکه داغ ، خودهم بستگی فضایی ، بارش سنگین ، موران محلی ، کریجینگ.