بررسی پایداری جو سردسیر (Hordeum vulgare L.) با استفاده از روش های آماری چندمتغیره

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 224

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JCB-8-17_009

تاریخ نمایه سازی: 17 مهر 1400

چکیده مقاله:

       در این مطالعه بیست رقم جو زراعی در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در هشت منطقه سردسیر ایران شامل اراک، اردبیل، همدان، جلگه رخ (یکی از بخش های شهرستان تربت حیدریه)، کرج، مشهد، تبریز و میاندوآب و به مدت دو سال زراعی (۹۰-۱۳۸۹) مورد بررسی قرار گرفتند. بعد از انجام تجزیه مرکب و تایید وجود اثر متقابل ژنوتیپ × محیط، همگنی هریک از مناطق با تست بارتلت تایید شد. بیشترین مقدار عملکرد را ژنوتیپ­های EC۸۶-۱۴ و EC۸۸-۰۸ به خود اختصاص داده­اند. در این تحقیق از دو روش آماری چند متغیره AMMI و GGEBiplot برای بررسی پایداری ژنوتیپ­ها استفاده شده است. با بررسی بای پلات مدل اول تجزیه امی(AMMI_۱)  مشخص شد ژنوتیپ­های  G۱۴وG۴  دارای بیشترین مقدار پایداری در عملکرد با توجه به اولین مولفه معنی­دار شدند. مطالعه بای پلات مدل دوم تجزیه امی (AMMI_۲) نشان داد که ژنوتیپ­های G۱،G۳  و G۱۰ دارای پایداری عمومی بالا و ژنوتیپ­های G۸ وG۲  با مکان E۷ (تبریز) و ژنوتیپ­های G۱۶، G۵ و G۱۸ با  مکان  E۶ (مشهد) دارای پایداری خصوصی مطلوبی می­باشند. بای پلات چند ضلعی حاصل از روشGGEBiplot   مشخص نمود که هر کدام از محیط­های E۱ (اراک)،  E۵(کرج) و E۷ (تبریز) و نیزمحیط­های  E۲ (اردبیل)، E۴ (جلگه رخ) و E۸ (میاندوآب) یک ابر محیط ایجاد نموده­اند و نیز محیط E۸ (میاندوآب) دارای نزدیک­ترین فاصله به محیط ایده آل فرضی است. در میان ژنوتیپ­ها نیز ژنوتیپ­های  G۷وG۱۹  با کمترین فاصله از خط پایداری، ژنوتیپ­هایی با پایداری بالا شناخته شده اند.

کلیدواژه ها:

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • Brar, K.S., P. Singh, V.P. Mittal, P. Singh, M.L. Jakhar, ...
  • Cocks, P.S. ۱۹۹۵. Genotype × site interaction in annual alfaalfa ...
  • Cooper, M. and D.E. Byth. ۱۹۹۶. Understanding plant adaptation to ...
  • Crossa, J., H.G. Gauch and R.W. Zobel. ۱۹۹۰. Additive main ...
  • Delacy, I.H., K.E. Basford, M. Cooper, J.K. Bull and C.B. ...
  • Dehghani, H., N. Sabaghnia and M. Moghaddam. ۲۰۰۹. Interpretation of ...
  • Farshadfar, E. ۱۹۹۸. Application f Biometric Genetics in Plant Breeding. ...
  • FAO. ۲۰۱۲. http://faostat.fao.org ...
  • Gauch, H.G. and R.W. Zobel. ۱۹۸۸. Predictive and postdictive success ...
  • Gunasekera, C.P., L.D. Martin, K.H.M. Siddique and G.H. Walton. ۲۰۰۶. ...
  • Javidfar, F., B. Alizadeh, H. Amiri Oghan and N. Sabaghnia. ...
  • Kaya, Y., M. Akcura and S. Taner. ۲۰۰۶. GGE-biplot analysis ...
  • Moreno-Gonzalez, J., J. Crossa and P.L. Cornelius. ۲۰۰۴. Genotype×environment interaction ...
  • Nurminiemi, M., S. Madsen, O.A. Rognli, A. Bjornstad and R. ...
  • Rharrabti, Y., D. Villegas, C. Royo, V. Martos-Nunez and L.F. ...
  • Roy, D. ۲۰۰۰. Plant Breeding Analysis and Exploitations of Variation. ...
  • Sabaghnia, N., H. Dehghani and S.H. Sabaghpour. ۲۰۰۸. Graphic analysis ...
  • Samonte, S.B., L.T. Wilson, A.M. McClung and J.C. Medley. ۲۰۰۵. ...
  • Shahmohammadi, M., H. Dehghani and A. Yousefi. ۲۰۰۸. 'Additive main ...
  • Shojaei, S.H., K. Mostafavi, M. Khodarahmi and M. Zabet. ۲۰۱۱. ...
  • Ssemakula, G., A. Dixon and B. Maziya-Dixon. ۲۰۰۸. Stability of ...
  • Voltas, J., H. Lopez-Corcoles and G. Borros. ۲۰۰۵. Use of ...
  • Yan, W. and L.A. Hunt. ۲۰۰۱. Interpretation of genotype × ...
  • Yan, W. and M.S. Kang. ۲۰۰۳. GGE Biplot Analysis: A ...
  • Zobel, R.W., M.J. Wright and H.G. Gauch. ۱۹۸۸. Statistical analysis ...
  • نمایش کامل مراجع