عینیت خداوند (وجود متعالی )در اندیشه علامه طباطبا یی سه گانه عینیت (وجودمتعالی، باور متعالی، گزاره متعالی)

یکی از مباحث مهمی که اندیشمندان در حوزه فلسفه دین را به اندیشه و تامل واداشته است، بحث واقعی بودن و به عبارت علمی تر، عینیت «امر متعالی» است.در این نوشتار پس از تبیین چارچوبه نظری در تشریح معانی عینیت، به تبیین، بازخوانی و تحلیل اندیشه عالمه در حوزه عینیت وجود متعالی پرداخته ایم و به این نتیجه رسیدیم که؛ عالمه هم در هستی شناسی و هم در مباحث معرفت شناختی، در صدق باور های مرتبط باخداوند، و هم در عینیت معناشناختی در تطابق گزاره ها با وجود خارجی خداوند به عنوان امری حقیقی و واقعی به طرح عینیت پرداخته است. سه گانه عینیت )وجودمتعالی، باور متعالی، گزاره متعالی( در اندیشه علامه به این معناست که؛ وجود و ماهیت خدا، مستقل از ذهن است)وجود متعالی(، باور یا جمله درباره خدا از نظر مابعدالطبیعی عینی است)معرفت متعالی(، گزاره ی درباره خدا، پذیرای ارزیابی از طریق صدق و کذب می باشد)گزاره متعالی(.

کلیدواژه ها:

عینیت ، خداوند ، عینیت وجود متعالی ، عالمه طباطبایی