بررسی مبارزه با جلبک های موجود در منابع آب، کانال ها و زهکش ها با استفاده از فناوری نانو (مطالعه موردی روی سبد میناب وکانال ها و زهکش های زیردست)

تغذیه گرایی مخازن و دریاچه ها به عنوان یک موضوع جدی در سال ۱۹۷۰ مطرح شد، این پدیده معمولا به توسعه بیش از حد گیاهان آبی مانند جلبک ها و علف های هرز مربوط می شود. پیکره های آبی ممکن است که با گذشت زمان درصدی از مواد مغذی ورودی به سیستم را در خود ذخیره نمایند. افزایش تدریجی مواد مغذی منجر به افزایش توان تولید بیولوژیکی شده و در اغلب موارد منجر به اثرات نامطلوبی مثل شکوفایی جلبکی می گردد. رشد گیاهان در مخازن مهم ارزیابی می شود چرا که سبب تسریع پیری زودرس مخازن می شود. با رشد گیاهان، مواد آلی و رسوبات در مخزن افزایش می یابد. با تجمع قطعات ریزسنگ، خاک و گیاهان در دریاچه محیط بسیار مناسبی برای تله اندازی مواد معلق ایجاد شده که آن هم به سهم خود رشد گیاهان و درختان را تشدید می کند. این عمل از حجم مفید مخزن سریعا می کاهد. به طور کلی دریاچه بخشی از مواد مغذی هکشی شده از حوزه آبریز را در خود ذخیره می کند. در طول عمر یک دریاچه بر اساس شرایط کیفی حاکم بر دریاچه، مراحل زیر قابل تشخیص است. در شروع تشکیل دریاچه (مخزن سد) میزان مواد مغذی و تولید کم است، این مرحله اولیگوترف (Oligotroph) نامیده می شود، با افزایش میزان مواد مغذی توسط روان آب حوزه آبریز و پساب، تعداد تولید کنندگان (موجودات زنده که توان فتوسنتز را دارند* افزایش می یابد و چرخه تولید مواد آلی آغاز می شود. این مرحله میانی مزوتروفیک (Mesotrophic) نامیده می شود. با ادامه این روند و افزایش مواد مغذی و افزایش نرخ تولید مواد آلی، دریاچه وارد مرحله اویتروفیک (Eutrophic) می شود. مرحله نهایی این فرایند تبدیل دریاچه به تالاب و مرداب می باشد. در نمودار زنجیره مراحل مختلف تغذه گرایی ارائه شده است.