بررسی و مطالعه آیفی سدهای موجود منطقه از نظر سازه ای"

سد سازی آهن یک هنر اولیه و آزمایشی منتج از تجارب و آزمون های ساده بود اما طی قرن های متمادی بتدریج با علم در آمیخت. سدهای اولیه با استفاده از آبرفت های در مسیر جریان و مصالح سنگی ساخته می شد. به تدریج مهارت سازندگان در طول قرن های متمادی افزایش یافت و سدهای با مصالح بنائی و ملات احداث شد. با پیشرفت علم سدسازی، مهندسان دریافتند که یک سوم میانی سد برای تامین مقاومت سدهای وزنی تحت بار متوسط در مقابل واژگونی حائز اهمیت است و سپس به وجود فشار برآنش، پی برده و از سیستم زهکشی برای کاهش آن بهره گرفتند. در قرن نوزدهم با آغاز استفاده از ماشین آلات به جای حیوانات در حمل مصالح و متراکم ساختن خاکریز و غیره، توسعه سدهای خاآی شتاب بیشتری گرفت. انتقال از
دوره گریدرها و گاری های اسبی، غلطک های صاف و ماله کشی بزودی با تعمیم استفاده از ماشین آلات سنگین مانند غلطک پاچه بزی، غلتک لرزان و کشنده های با یدک چرخ
زنجیری به صورت کامل انجام گرفت. تا قرن بیستم بخش اعظم دانش مورد استفاده در طراحی سدهای خاکی، تجربی بوده و مقاومت آنها در مقابل نیروهای وارده به آسانی قابل تعیین نبود. مقادیر حدی، عمدتا براساس حوادث و شکست ها مورد ارزیابی قرار گرفت. برعکس، روشهای تحلیلی برای طراحی سدهای بتنی و بنائی، با وجود اینکه از مفاهیم ساده برگرفته شده بود، نسبتا قابل اطمینان بودند. بطور آلی تا سال ۱۹۵۰ حدود ۴۰ درصد از سدهائی که به ارتفاع بیش از ۱۵ متر احداث گردیدند از نوع بتنی بودند. اما از آن دوره به بعد، نسبت سدهای بتنی ساخته
شده به کل سدها کاسته شده و استفاده از سدهای بتنی قوسی در دره های تنگ رو به افزایش بود. بنابراین کاهش سدهای بتنی مربوط به دره های عریض می شد که به جای سدهای بتنی وزنی، سدهای خاکی و سنگریزه ای احداث گردید که ارزانتر و بیشتر قابل توجیه بودند. دلیل این امر بازده خیلی بالای ماشین آلات، تجهیزات و روش ساخت در این نوع سدها بود. در خلال این زمان، هر چند هزینه ساخت سدهای خاکی نسبت به سدهای بتنی در حال کاهش بود ولی از طرف دیگر تجارب نشان دادند که سدهای خاکی ایمنی آمتری نسبت به سدهای بتنی دارند. دلیل اصلی تخریب سدهای خاآی رو گذری (Over topping) و فرسایش درونی مصالح خاکریز بود. با توجه به آسیب پذیری سدهای خاکی، متخصصین بدنبال نوع جدیدی از مصالح برای سد سازی بودند که ایمنی سد بتنی و سرعت اجرای سد خاکی را تواما دارا باشد، تا اینکه در اوایل سالهای ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ ابتکار جدید احداث سد بتن غلتکی (R.C.C) مطرح شد. این نو سدها با توجه به هزینه و زمان مورد نیاز نسبتا کوتاه، بطور سریع در سراسر دنیا مورد قبول واقع شده و پیشرفت ناگهانی قابل توجهی را در امر طراحی و ساخت بوجود آوردند. این نوع سدها با هزینه آمتر و ایمنی نظیر سدهای بتنی آلاسیک قابل ساخت می باشند. سد بتن غلتکی بیش از آنکه یک نوع مصالح جدید باشد روشی جدید برای اجرا است.