علل قطع درمان، در بیماران مبتلا به سل ریوی استان خراسان

مقدمه شناسایی عوامل موثر بر قطع یا تا خیر درمان در بیماریهایی نظیر سل، اهمیت بسیار زیادی داشته، آشنایی با آنها می تواند سبب بهبود استراتژی ه ای درمانی و تدوین روش های آموزشی مناسب برای بالا بردن سطح آگاهی افراد مبتلا به این بیماری ها گردد. روش کار در این مطالعه گذشته نگر توصیفی، کلیه پرونده های پزشکی مربوط به بیماران مبتلا به سل ریوی که طی سالهای ۱۳۸۲ لغایت ۱۳۸۴ به مرکز بهداشت شماره ۲ شهرستان مشهد مراجعه کرده و تحت درمان ضد س ل قرار گرفته بودند، بررسی گردید و متغیرهای سن، جنس، ملیت، پیامد درمان، و علل قطع یا تاخیر درمان استخراج شده و با روشهای آمار توصیفی ارزیابی گردید. نتایج تعداد کل بیماران مورد مطالعه ۶۵۹ مورد بود، که از این تعداد ۵۳۴ مورد (۸۱%) مبتلا به سل ریوی اسمیر مثبت و ۱۲ مورد (۱۹%)، به سل ریوی اسمیرمنفی مبتلا بودند. درمان ضد سل در ۴۳ بیمار (۸%) از ۵۳۴ بیمار مبتلا به سل ریوی اسمیر مثبت، با قطع یا تاخیر مواجه شده بود که علل قطع درمان عبارت بودند از: مرگ بیمار در نتیجه سل (۲۰ بیمار، ۳/۷%)، هپاتیت دارویی (۱۱ بیمار، ۲%)، احساس بهبودی (۲ بیمار، ۰/۳۷%)، مشکلات شنوایی و سرگیجه (۲ بیمار، ۰/۳۷%)، سل مقاوم به چند دارو، (۲ بیمار، ۰/۳۷%)، پورپورا (۱ بیمار، ۰/۱۹%)، و تشدید نارسایی کلیه (۲ بیمار،۴۳۸ .(%۰/۳۷ بیمار (۸۲%)، بهبود کامل داشتند. نتیجه گیری نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهدکه هپاتیت ناشی از داروهای ضد سل شایعترین علت قطع و یا تاخیر درمان می باشد. همچنین مطالعه حاضر از تاثیر و کارآیی DOTS، به عنوان روش ارجح درمان، حمایت می کنند . تلاش به منظور افزایش آگاهی بیماران در مورد ماه یت بیماری سل و چگونگی درمان آن در ابتدای شروع درمان، و نیز در فواصل منظم طی درمان، می تواند به عنوان یک استراتژی مهم در کنترل بیماری و به حداقل رساندن موارد قطع درمان، به کار رود. 

کلیدواژه ها:

سل ریوی ، عوارض ، تکمیل درمان ، قطع درمان ، مرگ و میر