بررسی تحلیلی روش های اندازه گیری زاویه تماس ظاهری

سرامیک ها بعنوان یکی از گسترده ترین و پیچیده ترین دسته های مواد شناخته می شوند. در این میان علم سطح نیز با بخش اعظمی از علم و مهندسی مواد و به ویژه سرامیک ها در هم گره خورده است. استفاده از روش های مختلف جهت بهبود خواص و چسبندگی لعاب های سرامیکی، بررسی برهم کنش های فصل مشترک فاز های مایع و جامد (زیرلایه) در روش های پوشش دهی با کمک اسپری حرارتی و سرد، و همچنین کنترل خواص کشش سطحی و بر همکنش های فیزیکی و شیمیایی ذرات در سوسپانسیون های سرامیکی، چند نمونه از موارد تداخل علم سطح با سرامیک ها است. علم سطح به منظور حل چنین مسائلی، در کنار روش های منحصر به فرد بررسی خواص شیمیایی و فیزیکی، آزمون های کلی و مهندسی شده تری را نظیر ترشوندگی در اختیار محققین قرار داده است. آزمون ترشوندگی که نخستین بار توسط توماس یانگ در ۱۸۰۵ میلادی به صورت کیفی تعریف گردید، امروزه از امکانات قابل توجه پردازش تصویر بهره می برد. با این حال مسئله ی اساسی این آزمون استفاده از روش درست و مناسب به منظور اندازه گیری زاویه تماس ظاهری است. در این مقاله تلاش شده است تا ضمن بررسی ارتباط میان علم سطح، آزمون ترشوندگی و مواد سرامیکی، روش های اندازه گیری زاویه تماس با نگاهی تحلیلی و دقیق بررسی شوند تا محققین بتوانند درک مناسب تری از این آزمون و روش های استخراج داده از آن به دست آورند.

کلیدواژه ها:

علم سطح ، لعاب های سرامیکی ، سوسپانسیون های سرامیکی ، زاویه تماس ظاهری