اثر P? بر روش طراحی عملکردی

در سالهای اخیر طراحی لرزه ای سازه ها با تغییر معیار طراحی از روشهای مقاومت به عملکردی مورد استقبال زیاد مجامع مهندسی قرار گرفته است. اساسا آنالیز غیر خطی تاریخچه زمانی دقیقترین روش در تعیین رفتار لرزه ای سازه ها است[۶] ، اما در حال حاضر بدلیل عدم قطعیت در شتابنگاشتها ، همچنان مراحل تحقیقاتی را طی میکند . بهمین دلیل طراحی بر اساس روش عملکردی در حال شکل گیری و گسترش است [۸] . در حال حاضر طراحی بر اساس روش عملکردی با مسائل و مشکلات مختلفی نظیر تعریف مفصل غیر خطی و موقعیت آن در اعضا سازه ها به خصوص در دیوارهای برشی ، لحاظ کردن اثرات کامل مدهای بالا و بویژه چگونگی تاثیر P-? و کمانش در بازه غیرخطی روبروست. در این مقاله برای در نظر گرفتن اثر P-? روی نقطه عملکرد با ارائه مثالی از دو روش افزایش نیاز و کاهش ظرفیت استفاده شده و نتایج با یکدیگر مقایسه میشود.