اثر بازدارندگی عصاره بلوط (Quercus brantii L.) بر نماتد ریشه گرهی (Meloidogyne javanica) در گیاه گوجه فرنگی

نماتدهای ریشه گرهی غالب ترین نماتد در میان نماتدهای انگل گیاهی در سبزیجات می باشند. از نظر اهمیت، این نماتدها جزو سه گروه مهم نماتدهای انگل گیاهی تلقی می شوند و از برخی جهات، ازجمله دامنه میزبانی و تعامل با بسیاری از عوامل بیماری زا، از مهمترین نماتدهای انگل گیاهی به شمار می آیند. خسارت این نماتدها در گوجه فرنگی ۲۰% تا ۳۰% محصول تخمین زده شده است. از روش های نوین در کنترل آفات و بیماری های گیاهی و به ویژه در تولید محصولات ارگانیک، استفاده از مواد و ترکیب های طبیعی با منشا میکروبی و گیاهیست. در این تحقیق، به منظور بررسی اثر بازدارندگی عصاره گیاهی بلوط (Quercus brantii L.) بر نماتد ریشه گرهی گونه M. javanica در گیاه گوجه فرنگی، به صورت ترکیب تیماری با دو جزء، ۱- دو اندام گیاهی شامل: برگ و میوه ۲- پنج غلظت عصاره: ۱، ۲، ۳، ۵ و ۷ درصد وزن به حجم (پودر خشک در آب) در شرایط آزمایشگاهی و پنج نسبت پودر: ۰.۰۵، ۰.۱، ۰.۱۵، ۰.۲۵ و ۰.۳۵ درصد (گرم پودر خشک در ۱۰۰ گرم خاک) در شرایط گلخانه ای، در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار تکرار انجام شد. در بررسی های آزمایشگاهی، بیشترین میزان مرگ و میر لارو سن دوم مربوط به غلظت های ۵ و ۷ درصد عصاره برگ و میوه بلوط بود که در غلظت ۷% عصاره ها ۱۰۰% مرگ و میر لارو سن دوم مشاهده شد. در بررسی های گلخانه ای، از نظر فاکتورهای رشدی گیاه شامل طول، وزن تر و خشک ریشه و شاخساره، هیچ یک از تیمارها اثر نامطلوب بر رشد گیاه نداشتند و تیمارهای مایه زنی شده با نسبت ۰.۳۵% بیشترین تاثیر را بر شاخص های نماتدی داشتند.

کلیدواژه ها:

عصاره بلوط ، مهار زیستی ، نماتد ریشه گرهی (Meloidogyne javanica)