تصویر راوی اعتمادناپذیر در روایت احتمالا گم شده ام

در نوشتار حاضر سعی شده است دلایل اعتمادناپذیربودن راوی داستان بلند احتمالا گم شدهام نوشته سارا سالار، براساس نظریه شلومیث ریمون کنان بررسی شود. برطبق این نظریه، دانش محدود راوی، درگیری شخصی وی در داستان، و معیارهای ارزشی متناقض او درطول روایت را میتوان ازجمله دلایل اصلی اعتمادناپذیربودن راوی یک روایت دانست. از این رو، در خوانش حاضر نخست نشان داده می شود که روایت راوی احتمالا گم شده ام با رویدادهای دنیای داستانی آن درتناقض است به گونه ای که نمی توان گفته های او را به عنوان واقعیت داستانی باور کرد؛ همچنین، راوی این اثر به خاطر ترس و ضعف حافظه، دانش کافی برای گزارش رویدادهای داستانی را ندارد. آنگاه نشان داده میشود که راوی احتمالا گم شدهام بهدلیل درگیری شخصی خود در داستانهایی که روایت میکند از یک سو و داشتن معیارهای ارزشی پیچیده و گاه متناقض از سوی دیگر، از گزارش بی طرفانه حقایق داستانی ناتوان به نظر می رسد، و هم از این رو است که سعی دارد با گزینش و روایت جانبدارانه رویدادهای داستانی یا بهمنظور وارونه جلوه دادن آنها، روایت را به زاویه دید خود محدود کند تا رویدادها را آن گونه که خود می خواهد گزارش کند نه آن گونه که واقعا اتفاق افتاده است. در آغاز مقاله، همچنین، شرح مختصری از پیشینه بحث مربوط به اعتمادپذیربودن/ اعتمادناپذیربودن راوی یک اثر در روایتشناسی ارائه می شود.

کلیدواژه ها:

راوی اعتمادناپذیر ، مولف تلویحی ، خواننده ، احتمالا گم شده ام ، ریمون کنان