تجلی اسطوره در شعر شفیعی کدکنی و بدرشاکرالسیاب

یکی از نمودهای نوآوری در شعر معاصر فارسی و عربی به کارگیری اسطوره است. اسطوره ها از زمان پیدایش تا کنون همواره در بسترهای مختلفی چون تاریخ و ادبیات رشد کرده و موجب غنای آثار شده اند. از جمله شاعران موفق اسطوره پرداز، شفیعی کدکنی (شاعر ایرانی) و سیاب (شاعر عراقی) هستند که از اسطوره برای هرچه غنی ساختن اشعار خود استفاده کرده اند؛ اسطوره برای آنها به منزله ی منبع الهام بوده که به واسطه ی آن، گنجینه های ابهام آلود دوران گذشته را نقب زده و از آن گنجینه ها هر آنچه را که مناسب تجربیات شعری خویش دیده اند، آنها را زینت بخش اشعار خویش ساختهاند. این پژوهش در خلال این موضوع میکوشد با روش توصیفی - تحلیلی در جهت به تصویر کشیدن انواع اساطیر به بررسی و واکاوی در شعر این دو شاعر معاصر بپردازد. بررسیهای به عمل آمده در این کار نشان میدهد که شفیعی و سیاب هر دو برای بیان شعر خود از اسطوره هایی با مفهوم و معانی مشابه استفاده کرده اند؛ با این تفاوت که شفیعی با علم بیشتر به نسبت سیاب دست به این کار زده و اسطوره در شعر او برای زنده کردن تاریخ صورت گرفته در صورتیکه اسطوره در شعر سیاب از تنوع بیشتری برخوردار است و حالتی از نماد و نقاب را برای او به همراه دارد.

کلیدواژه ها:

شعرمعاصر فارسی و عربی ، اسطوره ، شفیعی کدکنی ، بدرشاکرالسیاب.