بررسی هنجارگریزی در شعر اخوان ثالث و بدر شاکر السیاب

هنجارگریزی یکی از مهمترین عوامل پیدایش سبک ادبی است که میزان آن را با توجه به بسآمد وقوع آن در هر اثر میتوان مشخص کرد، سطوح آوایی و صرفی زبان از جمله حوزه هایی است که با توجه به نظریه هنجارگریزی میتواند مورد بررسی و مطالعه قرارگیرد؛ در حقیقت هنجارگریزی یکی از موثرترین روشهای برجستگی زبان و آشنایی زدایی در شعر است که بسیاری از شاعران در ادبیات فارسی و عربی از آن بهره برده اند، از شاعران فارسی زبان که از این روش برای برجسته سازی شعر خود بهره گرفته است میتوان مهدی اخوان ثالث را نام برد و در ادبیات معاصر عرب نیز آشنازدایی با نام بدرشاکرالسیاب گره خورده است. این پژوهش در خلال این موضوع در صدد است با روش توصیفی - تحلیلی در جهت به تصویر کشیدن انواع هنجارگریزی ها به بررسی و واکاوی در شعر این دو شاعر معاصر بپردازد. بررسیهای به عمل آمده در این پژوهش نشان میدهد که اخوان و سیاب در شعر خود از روشهای مختلف هنجارگریزی به صورت مشابه استفاده کرده اند اما این بهره گیری های آنها از هنجارگریزی کاملا یکسان نبوده و در دفترهای شعری مختلف، تفاوتهایی بین میزان و شیوه ی استفاده ی آنها از روشهای مختلف هنجار گریزی واژگانی و زمانی و ...دیده میشود.

کلیدواژه ها:

شعر معاصر ، کدکنی ، سیاب ، هنجارگریزی ، آشنایی زدایی