بررسی و مطالعه مولفه های مطرح درحوزه اثربخشی فردی و سازمانی و ارتباط متقابل آن بر نوع سبک رهبری تحول آفرین در سازمان

هدف از این تحقیق ، طراحی الگوی رهبری اثربخشی سازمان با رویکرد اسالمی، به معنای استخراج مفاهیم و شاخصهای رهبری از مبانی دینی و اسالمی ، و رویکرد ایرانی به معنای توجه به مقتضیات محیطی و تاریخ ایران بوده است . روش تحقیق ، کیفی تحلیل تم با استفاده از قرآن کریم ، سیره پیامبر اسالم )ص( و منش امیر کبیر است .یافته ها میتوان اصول مستخرجه از قرآن کریم را از سویی به عنوان مبانی فکری ونظری رهبری سازمانی تلقی و آنها را به دو دسته مبانی بینشی اعتقادی و منشی اخالقی ، طبقه بندی کرد و از طر دیگر براساس ادبیات مدیریت راهبردی ، دسته نخست را به مشابه اصول راهبردی و دسته دوم را به عنوان اصول عملیاتی طبقه بندی کرد.همچنین ، سبک رهبری پیامبر اسالم)ص( بیشتر بر محور تحول فردی و خصوصی و تحول اجتماعی استوار بوده که این دو محور خود متکی به تحول اعتقادی اخالقی اسشان بوده و منش رهبری امیر کبیر نیز مبتنی بر سه بعد اصلی اقتدار شخصی ، اخالقی و عملی استوار است . نتیجه گیری هر دو الگوی مورد بررسی ، چه در اسالم و چه در ایران ، در حوزه رهبری دارای مبانی اعتقادی بسیار محکم و استواری بوده به طوری که ویژگی های شخصیتی و رفتاری ایشان در حوزه عمل ، تابعی از مبانی مذکور محسوب شده ، نه تنها مانع از هرگونه انحرا در گفتار و رفتاریشان می شده ، بلکه موجب نفوذ بیشتر بر پیروان کسب محبوبیت از آنان شده است

کلیدواژه ها:

اثربخشی فردی ، سبک رهبری ، ارتباط متقابل ، تحول آفرین