مقایسه ی تکانشگری و طرحواره های ناسازگار اولیه در جوانان دچار اعتیاد و جوانان غیر معتاد

هدف کلی پژوهش حاضر مقایسه تکانشگری و طرحواره های های ناسازگار اولیه جوانان دچاراعتیاد و جوانان غیر معتاد ساکن شهر مشهد است. روش تحقیق این پژوهش، با طرح پژوهش توصیفی، از نوع علی مقایسه ای است . در راستای دستیابی به این هدف از جامعه آماری کلیه پسران ۱۸ – ۲۰ ساله تعداد۳۰۰نفرکه از بین ۷۰ نفر ( ۳۵ نفر پسر معتاد و ۳۵ نفر پسرغیر معتاد) انتخاب شده که گروه افراد معتاد از نمونه گیری دردسترس و از بین مراجعین به کلینیک های درمانی انتخاب و برای نمونه افراد غیر معتاد از روش نمونه گیری دردسترس استفاده گردید. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تکانشگری از مقیاس (BAARS-IV) و پرسشنامه طرحواره ناسازگار اولیه فرم کوتاه طرحواره های یانگ (YSQ-SF) استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمون t گروه های مستقل جهت بررسی معناداری تفاوت میانگین ها در دو گروه معتاد و غیر معتاد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج آزمون نشان داد که بین تکانشگری پسران معتاد وغیر معتاد معنا دار شده است( ۰۵\۰>P) میانگین تکانشگری پسران معتاد بیشتر از پسران غیر معتاد بوده است ، بین طرحواره ناسازگار اولیه پسران معتاد و غیر معتاد معنادار شده است. (۰۵\۰>P)، میانگین طرحواره ناسازگار اولیه پسران معتاد بیشتر از پسران غیر معتاد بوده است همچنین بین مولفه های طرحواره ناسازگار اولیه در دو گروه پسران جوان معتاد وغیر معتاد تفاوت معناداری وجود دارد . (۰۵\>۰P)

کلیدواژه ها:

تکانشگری ، طرحواره ناسازگار اولیه ، معتاد