تاثیر آموزش سبک های والدگری مبتنی بر پذیرش و تعهد به مادران بر اضطراب جدایی و نافرمانی کودکان

زمینه و هدف: کارکرد خانواده­ هایی که دارای فرزند مبتلابه اختلال نافرمانی و اضطراب جدایی هستند ممکن است در معرض خطر قرار بگیرد ازاین رو هدف پژوهش حاضر، تعیین تاثیر آموزش سبک ­های والدگری مبتنی بر پذیرش و تعهد به مادران بر کاهش اضطراب جدایی و نافرمانی کودکان پیش­ دبستانی شهر اصفهان بود. روش: طرح این پژوهش، شبه ­تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی مادران کودکان پیش ­دبستانی شهر اصقهان در سال ۹۵-۱۳۹۴ بود که ۴۰ نفر از آنها به طور در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه کنترل و آزمایش (هر گروه ۲۰ نفر) جایدهی شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه علائم مرضی کودک (اسپرافکین و گادو، ۱۹۹۴) بود. برای گروه آزمایشی، آموزش سبک ­های والدگری مبتنی بر پذیرش و تعهد در ۹ جلسه ۹۰ دقیقه ­ای برگزار شد درحالی که گروه گواه هیچ ­گونه مداخله ­ای را دریافت نکردند. داده ­های به دست آمده با استفاده روش تحلیل واریانس اندازه ­گیری مکرر تحلیل شد. یافته ­ها: نتایج نشان داد آموزش سبک ­های والدگری مبتنی بر پذیرش و تعهد به مادران بر کاهش اضطراب جدایی و نافرمانی موثر بوده است (۰/۰۱p < ). نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر می­ توان گفت ازآنجاکه بخش عمده ­ای از نافرمانی مقابله­ ای و اضطراب کودکان می ­تواند مرتبط با سبک والدگری مادران باشد، بنابر­این با آموزش سبک ­های والدگری، مادران موفق شده ­اند روش تربیتی خود را ارتقا بخشند.

کلیدواژه ها:

Sepration anxiety ، oppositional defiant disorder ، parenting styles ، acceptance and commitment ، اضطراب جدایی ، نافرمانی ، سبک های والدگری ، پذیرش و تعهد