رابطه شوخ طبعی و سبک های مقابله ای پدران با سطح سازش یافتگی فرزندان

زمینه و هدف: رابطه گرم و عاطفی والدین و مدیریت تنش در خانواده می­ تواند نقش مهمی در سازش­ یافتگی فرزندان داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه شوخ­طبعی و سبک ­های مقابله پدر با سازش ­یافتگی دانش­ آموزان انجام شد. روش: طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری شامل تمامی دانش ­آموزان مقطع ابتدایی شهرستان گالیکش در سال تحصیلی ۹۶-۹۵ بود. نمونه موردمطالعه شامل ۲۵۰ دانش­ آموز (۱۲۲ پسر و ۱۲۸ دختر) بود که به شیوه نمونه­ گیری طبقه ­ای انتخاب شدند. آزمودنی­ ها به پرسش­نامه سبک­ های مقابله­ با  (اندلر و پارکر،۱۹۹۰)، پرسش­نامه سازش ­یافتگی اجتماعی (پی­کل و ویسمن، ۱۹۹۹)، و مقیاس شوخ ­طبعی (مارتین و لفکورت، ۱۹۸۳) پاسخ دادند. داده ­ها از طریق ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره تحلیل شدند. یافته­ ها: نتایج نشان­ داد که شوخ­ طبعی با سازش ­یافتگی دانش­ آموزان رابطه مثبت دارد (۰/۰۵p ≤ ). همچنین سبک مقابله­ ای مسئله­ مدار با سازش ­یافتگی، رابطه مثبت و سبک ­های مقابله­ ای اجتنابی و هیجان­ مدار با سازش­ یافتگی، رابطه منفی دارد (۰/۰۵p ≤ ). بین شوخ طبعی با سبک مقابله ­ای مسئله ­مدار نیز رابطه مثبت، و بین شوخ­ طبعی با سبک­ های مقابله ­ای اجتنابی و هیجان­ مدار رابطه منفی وجود دارد (۰/۰۵p ≤ ). نتیجه ­گیری: با توجه به یافته ­های پژوهش حاضر می ­توان نتیجه گرفت که با افزایش سطح شوخ ­طبعی و سبک ­های مقابله­ ای مسئله ­مدار در پدران، سازش­ یافتگی فرزندان افزایش می ­یابد.

کلیدواژه ها:

Humor ، adjustment ، coping styles ، شوخ طبعی ، سازش یافتگی ، سبک های مقابله ای