تاثیر آموزش تنظیم هیجان بر شناخت اجتماعی و کنش های اجرایی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

زمینه و هدف: بروز اختلال طیف اوتیسم باعث آسیب شدید به مهارت های اجتماعی، کنش های شناختی، و روان شناختی کودکان می شود؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش تنظیم هیجان بر شناخت اجتماعی و کنش ­های اجرایی کودکان مبتلابه اختلال طیف اوتیسم بود. روش: روش پژوهش، نیمه­ آزمایشی با طرح پیش ­آزمون- پس ­آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش، شامل تمام کودکان مبتلابه طیف اوتیسم اصفهان در سال ۱۳۹۵ بود. برای این منظور تعداد ۳۰ نفر از این کودکان به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایدهی شدند (هر گروه ۱۵ نفر). گروه آزمایش، آموزش تنظیم هیجان را به صورت گروهی در ۹ جلسه (هفته ای ۲ جلسه ۶۰ دقیقه ای) دریافت کردند و به گروه گواه آموزشی داده نشد. همه آزمودنی ­ها قبل از آغاز آموزش و پس از آن، آزمون عصب روان­شناختی (عابدی و ملک پور، ۱۳۸۹) و مجموعه تکالیف نظریه ذهن (هاچینز، پریلاک و چیس، ۲۰۰۸) را تکمیل کردند. برای تجزیه وتحلیل داده ­ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: تحلیل داده­ ها نشان داد که آموزش تنظیم هیجان منجر به افزایش  شناخت اجتماعی و کنش های اجرایی (امتیاز، زمان، و خطا) در کودکان مبتلابه اختلال طیف اوتیسم گردیده است (۰۵/۰p < ). نتیجه گیری: بنا بر یافته های حاصل از این پژوهش، می توان از روش تنظیم هیجان در جهت بهبود شناخت اجتماعی و مهارت­ های فراشناختی مختلف کودکان مبتلابه اختلال طیف اوتیسم بهره برد.

کلیدواژه ها:

Emotional regulation ، social cognition ، executive functions ، autism ، تنظیم هیجان ، شناخت اجتماعی ، کنش های اجرایی ، اوتیسم