تاثیر درمان مبتنی بر کیفیت زندگی بر بهبود سرمایه روان شناختی و ابعاد آن در مادران کودکان کم توان ذهنی

زمینه و هدف: تولد یک کودک کم توان ذهنی، به عنوان یک بحران می تواند تاثیرات نامطلوبی بر مادران داشته و آنها را تحت تنش های جسمی، روانی، و اجتماعی قرار دهد. هدف از پژوهش حاضر تاثیر درمان مبتنی بر کیفیت زندگی بر بهبود سرمایه روان شناختی و ابعاد آن در بین مادران کودکان کم توان ذهنی بود. روش: پژوهش حاضر از نوع شبه ­آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس ­آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی مادران کودکان کم توان ذهنی شهر سمیرم در سال ۱۳۹۵ بود. نمونه مورد مطالعه ۳۰ مادر دارای فرزند کم توان ذهنی بودند که به شکل در دسترس انتخاب شده و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گواه (۱۵ نفر) جایدهی شده اند. گروه آزمایش طی نه جلسه ۹۰ دقیقه ­ای درمان کیفیت زندگی را دریافت کردند، درحالی که که گروه گواه در فهرست انتظار قرار داشت. هردو گروه در دو مرحله پیش­ آزمون و پس آزمون توسط پرسشنامه سرمایه روان شناختی (لوتانز،۲۰۰۷) مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تحلیل داده ­ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ­ها: نتایج آزمون کوواریانس نشان داد که درمان مبتنی­ بر کیفیت زندگی بر بهبود سرمایه های روان شناختی و ابعاد آن به جز خوش بینی و تاب آوری موثر بوده است (۰/۰۱p < ). نتیجه ­گیری: با توجه به نتایج این پژوهش می توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر کیفیت زندگی با تقویت مهارت­ های حل مسئله مادران و تشویق آنها به مثبت­ نگری باعث بهبود شاخص­ های سلامت روانی می ­شود.

کلیدواژه ها:

Psychological capitals ، quality of life therapy ، mothers of children with intellectual disability ، سرمایه روان شناختی ، درمان مبتنی بر کیفیت زندگی ، مادران کودکان کم توان ذهنی