تاثیر برنامه آموزش هیجانات مثبت فردریکسون بر تنظیم هیجانات دانش آموزان مبتلا به نارساخوانی
محل انتشار: فصلنامه سلامت روان کودک، دوره: 5، شماره: 4
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 365
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_CHILD-5-4_009
تاریخ نمایه سازی: 7 مهر 1400
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: مشکل در تنظیم هیجان از جمله مسائلی است که دانشآموزان مبتلا به نارساخوانی با آن روبه رو هستند. پژوهش حاضر با هدف تاثیر برنامه آموزش هیجانات مثبت فردریکسون بر تنظیم هیجانات دانش آموزان مبتلا به نارساخوانی انجام شد.
روش: این مطالعه به روش آزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون با گروه گواه انجام شد. نمونه مورد مطالعه شامل ۳۰ نفر از دانش آموزان دختر نارساخوان مقطع ابتدایی با دامنه سنی۱۲-۹ سال از مدارس آموزش عمومی شهر اصفهان در سال تحصیلی ۹۵-۱۳۹۴ بود که به شیوه نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند و بر حسب تصادف در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گواه (۱۵ نفر)، جایدهی شده اند. مداخله شامل ۱۲جلسه ۴۵ دقیقه ای بود که در گروه آزمایش اجرا شد. در این مطالعه از پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (گرانفسکی و همکاران، ۲۰۰۲)، آزمون هوش وکسلر ویرایش چهارم (وکسلر، ۲۰۰۳)، و آزمون خواندن و نارساخوانی (کرمی نوری و مرادی، ۱۳۸۷) استفاده شد. جهت تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد.
یافته ها: یافته های حاصل از تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که برنامه آموزش هیجانات مثبت بر تنظیم هیجان دانش آموزان مبتلا به نارساخوانی تاثیر معنادار دارد (۰/۰۰۰۱>P).
نتیجه گیری: برنامه آموزش هیجانات مثبت فردریکسون می تواند بر تنظیم و مهار هیجانات دانش آموزان نارساخوان تاثیر گذارد و درمان گران می توانند از آن در کنار سایر روش های آموزشی-درمانی استفاده کنند.
کلیدواژه ها:
Positive emotion training program ، Emotion regulation ، Dyslexia ، برنامه آموزش هیجانات مثبت ، تنظیم هیجانات ، نارساخوانی
نویسندگان
ماندانا سپنتا
Faculty of Educational Sciences, University of Esfahan, Iran
احمد عابدی
Department of Psychology of Children with Special Needs, Faculty of Educational Sciences, University of Esfahan, Iran
احمد یارمحمدیان
Department of Psychology of Children with Special Needs, Faculty of Educational Sciences, University of Esfahan, Iran
امیر قمرانی
Department of Psychology of Children with Special Needs, Faculty of Educational Sciences, University of Esfahan, Iran
سالار فرامرزی
Department of Psychology of Children with Special Needs, Faculty of Educational Sciences, University of Esfahan, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :