بررسی تاثیر زمان قلمه‎گیری، موقعیت قلمه و کاربرد اکسین بر ریشه‎زایی قلمه‎های ساقه به‎لیمو (Lippia citriodora (Palau) Kunth)

شناسه دیجیتال (DOR):۹۸.۱۰۰۰/۱۷۳۵-۰۹۰۵.۱۳۹۸.۳۵.۱۴۵.۹۳.۱.۱۵۷۶.۴۱ به‎لیمو (Lippia citriodora (Palau) Kunth) گیاهی دارویی از خانواده شاه پسند می‎باشد. تکثیر این گیاه عمدتا به‎وسیله قلمه زدن انجام می‎شود. به‎منظور بررسی اثر زمان قلمه‎گیری (پاییز، زمستان و بهار)، موقعیت قلمه (انتهایی، میانی و تحتانی) و غلظت‎های مختلف ایندول بوتیریک اسید (IBA)‎ (صفر، ۲۰۰۰ و ppm۴۰۰۰) بر ریشه‎زایی قلمه‎های به‎لیمو، آزمایشی گلخانه‎ای به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با ۳ تکرار در شهرستان کوار (استان فارس) در سال ۹۶-۱۳۹۵ اجرا شد. براساس نتایج، قلمه‎های تهیه شده در پاییز ریشه‎زایی بهتری نسبت به قلمه‎های تهیه شده در زمستان و بهار از خود نشان دادند. صرف نظر از زمان قلمه‎گیری و کاربرد اکسین، بیشترین درصد ریشه‎زایی، تعداد ریشه، وزن خشک ریشه‎ و طول شاخساره‎ در قلمه‎های تحتانی که قطر بیشتری داشتند، مشاهده شد. قلمه‎های میانی میزان ریشه‎زایی بیشتری نسبت به قلمه‎های انتهایی نشان دادند. به طوری که با افزایش غلظت هورمون IBA تا سطح ppm۲۰۰۰، خصوصیات ریشه‎زایی شامل درصد ریشه‎زایی، تعداد ریشه‎ها و وزن خشک آنها افزایش یافت. هرچند در بالاترین غلظت IBA (ppm۴۰۰۰)، در بیشتر موارد افزایش در خصوصیات ریشه‎زایی نسبت به غلظت ppm۲۰۰۰ معنی‎دار نبود. اما با افزایش غلظت IBA به ppm۴۰۰۰، طول شاخساره‎های حاصل از جوانه‎های روی قلمه‎ها کاهش یافت. 

کلیدواژه ها:

ایندول بوتیریک اسید ، به لیمو (Lippia citroiodora (Palau) Kunth) ، ریشه‎زایی ، گیاه دارویی