کارآیی درس تغذیه در بالین در کارورزان پزشکی

مقدمه تغذیه، نقش مهمی درپیشگیری از بیماریها و حفظ و ارتقای سلامت دارد. در برخی بیماریها تغذیه به موازات دارو درمانی تاثیر بسزایی درکنترل بیماری ایفا می کند. این تاثیر بر ضرورت برخورداری ارائه دهندگان خدمات سلامت از دانش پایه در زمینه تغذیه دلالت می کند. هدف این مطالعه بررسی کارآیی درس تغذیه در بالین در کارورزان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گلستان بوده است. روش کار این مطالعه توصیفی مقطعی بر کلیه کارورزان پزشکی (۵۵ نفر) دانشگاه علوم پزشکی گلستان که درنیمسال اول سال۱۳۹۱، یکسال آخر تحصیل را در بیمارستانهای آموزشی درمانی می گذراندند انجام شد. ابزار پژوهش پرسشنامه ای (روایی وپایایی آن درمطالعات قبلی ارزیابی شد) شامل اطلاعات دموگرافیک و سوالاتی درخصوص مناسب بودن زمان ارائه وسرفصلهای موجود بانیازهای بالینی، ارزیابی توانایی انجام مشاوره وارائه توصیه غذایی به بیمار و نیاز به افزودن سرفصلهای جدید پیشنهادی بود. ۴۶ پرسشنامه عودت داده شد. جهت تجزیه وتحلیل ازآزمونهای آمارتوصیفی ونرم افزارSPSS استفاده شد. نتایج نمونه ها ۴۶کارورز با میانگین سنی۱± ۳/۲۵سال و شامل۳۷(۴/۸۰%) دختربود. ۷/۵۸% کارورزان کاربردی بودن محتوای درس تغذیه را در مقطع بالینی خیلی ضعیف یا ضعیف ارزیابی کردند. توانایی ارزیابی وضعیت تغذیه ای بیمار و انجام مشاوره به ترتیب در ۲/۱۵% و۷/۸% موارد، خوب ارزیابی شد. ۷/۸% مفید بودن مشاوره تغذیه ای خود را خوب و خیلی خوب ارزیابی کردند. ۶/۸۲% با ارائه این درس درمقاطع مختلف موافق بودند. کلیه کارورزان لزوم آموزش سرفصلهای اصول تغذیه ورژیم درمانی در بیماران قلبی وکلیوی، ۶/۹۷% در بیماران دیابتی وجراحی و۲/۹۵% در بیماران عفونی را دردوره پزشکی مورد نیاز دانستند.  نتیجه گیری نیازبه ارتقاء دانش تغذیه ای درحیطه بالینی و مشاوره بیماران ازدیدگاه کارورزان احساس شده و لزوم بازنگری سرفصلهای موجود و انطباق آن بادرنظرگرفتن نیازهای کاربردی درمواجهه با بیمارضروری به نظرمی رسد. با ارتقاء مهارتهای انجام مشاوره درپزشکان عمومی امکان بهره وری بیشتر از این نیروها فراهم می شود.

کلیدواژه ها:

آموزش تغذیه ، درس تغذیه ، کارورزان دانشکده پزشکی