مقایسه تاثیر شیوه های آموزشی (کودک محور و معلم محور) بر تحول مهارت های حرکتی کودکان

زمینه و هدف: مهارت های حرکتی بنیادی، پایه مهارت های پیشرفته ورزشی است و این مهارت ها باید در سنین پیش دبستانی و دبستانی مورد توجه قرار گیرند. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر شیوه ­های آموزشی کودک­م حور و معلم­ محور بر تحول مهارت های حرکتی درشت کودکان پیش دبستانی بود. روش: این پژوهش از نوع علی -مقایسه ای است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی کودکان مهدکودک های شهرستان کاشان در ۹۲-۹۳ بود که تعداد ۷۸  کودک از سه مهدکودک (۴۹ دختر و ۲۹ پسر) به روش نمونه­ گیری خوشه ­ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. کودکان بر حسب روی­ آورد آموزشی در حال اجرای مهد کودک­ها به دو گروه کودک ­محور و معلم ­محور تقسیم شدند. در گروه معلم ­محور، مربی مرکز فعالیت­ های خود را به صورت برنامه ­های رایج و سیستماتیک؛ و در گروه کودک­ محور، مربی مرکز با دادن آزادی عمل و فرصت بازی به کودکان، فعالیت آموزشی خود را اجرا کردند و پژوهشگر بعد از مشاهده و ارزیابی شیوه­ آموزشی هر دو شیوه، به اندازه­گیری مهارت­ های حرکتی پایه کودکان پرداخت. ارزیابی و پایش مهارت های حرکتی کودکان  به مدت ۳ هفته و هر هفته ۳ جلسه یک ساعته، ادامه پیدا کرد. از آزمون تحول حرکتی درشت-۲ اولریخ (۲۰۰۰) برای اندازه ­گیری مهارت های حرکتی بنیادی استفاده شد و برای مقایسه بین دو گروه، تحلیل واریانس چندمتغیره  به کار گرفته شد.  یافته ها: نتایج نشان داد گروه آموزش کودک محور در تحول مهارت های دستکاری، برتر از گروه معلم ­محور بوده ولی در مهارت های جابجایی، تفاوتی بین دو گروه مشاهده نشد (۰/۰۵