بررسی ارتباط فراوانی هلیکوباکتر پیلوری در مخاط کیسه صفرا با علائم بالینی در بیماران مبتلا به کوله لیتیازیس علامت دار
محل انتشار: دومین کنفرانس بین المللی بهداشت، بحران و ایمنی
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 479
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
HCSCONF02_022
تاریخ نمایه سازی: 4 مهر 1400
چکیده مقاله:
مقدمه: ابتلا به سنگ کیسه صفرا، یک بیماری شایع و مکرر دستگاه گوارشی است. عفونت های باکتریایی نیز ممکن است بتواند در تشکیل و علامت دار شدن سنگ های کیسه صفرا نقش داشته باشند. یکی از باکتری های مطرح در این زمینه، هلیکوباکتر پیلوری می باشد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط فراوانی هلیکوباکتر پیلوری در مخاط کیسه صفرا با علائم بالینی در بیماران مبتلا به کوله لیتازیس علامت دار جراحی شده، انجام شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی تحلیلی - ۶۰ نفر از بیماران که در سه ماهه چهارم سال ۱۳۹۸ با تشخیص کوله لیتیازیس علامت دار جراحی شده وارد مطالعه شدند. بیماران از نظر سن، جنس و علائم بالینی شامل : درد سمت فوقانی شکم، درد اپی گاستر، پشت، تهوع ، استفراغ، نفخ، (آروغ زدن) قبل از عمل در فرم های ویژه ای ثبت شد. رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین جهت بررسی بافت شناسی و رنگ آمیزی گیمسا جهت بررسی هلیکوباکتر پیلوری انجام گرفت. در بررسی میکروسکوپی، لام های رنگ آمیزی شده با بزرگ نمایی حداکثر ۴۰ و یا ۱۰۰ از نظر وجود یا عدم وجود هلیکوباکتر پیلوری مورد مطالعه قرار گرفتند. یافته ها: در این مطالعه، ۱۳ نفر ( ۷ / ۲۱ %) مذکر و ۴۷ نفر ( ۷ / ۷۸ %) مونث بودند. میانگین سنی ۵۱ / ۱۳ ± ۶۱ / ۴۷ سال بود. در ۱۷ نفر ( ۳ / ۲۸ %) مخاط کیسه صفرا هلیکوباکتر پیلوری مثبت بود. شایع ترین علائم بالینی در بیماران مبتلا به هلیکوباکتر پیلوری مثبت: ( ۶ / ۷۰ %) درد اپی گاستر، ( ۹ / ۵۲ %) تهوع و استفراغ، ( ۵ / ۲۳ %) کاهش اشتها ، درد بین دو کتف ( ۵ / ۲۳ %) و تب ( ۸ / ۱۱ %) بود. نتیجه گیری: در این مطالعه ارتباط معناداری بین علایم بالینی کوله لیتیازیس و وجود هلیکوباکتر پیلوری در مخاط کیسه صفرایافت نشد. همچنین بین وجود این باکتری در مخاط کیسه صفرا و سن و جنس بیماران ارتباط معناداری پیدا نشد
کلیدواژه ها:
نویسندگان
شیوا پاکزاد
استادیار جراحی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه