تحلیل تغییرات زمانی - مکانی کاربری اراضی و تاثیر آن بر رواناب های شهری

ایجاد شهر از بدو شکل گیری تمدن بشری، همواره مورد نظر دولتمردان قرار گرفته است. شهرسازی همواره با مسائلی مانند توسعه شهری، مشکلات اشتغال و بیکاری، مهاجرت،ترافیک، کمبود مسکن، حاشیه نشینی، افزایش بیرویه جمعیت، تخریب و تبدیل اراضی، بروز آلودگی های آب، هوا، خاک، افزایش صدا و بسیاری از پدیده های دیگر همراه است. مشکلات شهری به یکدیگر پیوسته اند و در صورت بی توجهی به یکی از آنان، مشکلات دیگری بروز میکند. در واقع افزایش جمعیت ساکن در شهرها از یکسو و افزایش انواع مختلف بلایا(طبیعی و مصنوع) از سوی دیگر سبب شده است تا آسیب پذیری جوامع شهری، به ویژه در کشورهای درحال توسعه بیش ازپیش افزایش یابد. با افزایش و گسترش افسارگیسخته شهرها، سطوح نفوذناپذیر در این فضاها به علت تغییرات زمانی و مکانی کاربریها افزایش یافته و در نتیجه در زمانهای نزولات آسمانی به ویژه در زمان بارشهای شدید حجم بسیار زیادی از آبها به دلیل عدم نفوذ آنها به زمین و مدیریت نادرست، در این فضاها جاری شده و باعث به وجود آمدن سیلابهای مهیبی خواهد شد که اثرات جبران ناپذیری را برای مردم، شهروندان و دولتمردان به ارمغان خواهد داشت. لذا در چنین شرایطی که ریسک و عدم قطعیتها به علت تغییرات نادرست کاربریهای اراضی همواره در حال افزایش است، باید سازمانهای دولتی و غیردولتی با ارائه سیاست گذاریها و تهیه و تدوین برنامه ها به خصوص تدوین برنامه های مناسب تغییرات کاربری اراضی، به مدیریت اثر کاهش بلایا کمک کرده و یا به عبارتی دیگر شهرها را تاب آورترنموده و آسیب پذیری آنها را در برابر بلایا کمتر کنند.

کلیدواژه ها:

تغییرات زمانی- مکانی ، کاربری اراضی ، روانابهای شهری