بررسی مطالعات مربوط به ضرایب شکل و تاثیر آن برحجم درختان

با توجه به اینکه فرم یک درخت (در بیشتر موارد شکل ساقه درخت مورد نظر است) منظم نبوده و از هیچ کدام از اشکال هندسی پیروی نمیکند، برای نشان دادن فرم آن باید از روابط به خصوصی استفاده کنیم. برای نمایش دادن فرم مقطع طولی ساقه، از مشخصه هایی استفاده میشود که در آنها تغییرات قطر در ارتفاعهای مختلف ساقه نسبت به یک مبنا سنجیده میشود. از جمله این مشخصه ها میتوان از ضریب کاهش، ضریب کاهش قطری درخت و یا ضریب شکل نام برد. ضریب شکل به عنوان سومین مشخصه در حجمیابی درختان سرپا مطرح است و برای هر جنگل (با توجه به شرایط خاص آن) و هر گونه محاسبه میشود. فرم ساقه یک درخت بستگی به شکل مقطع عرضی و فرم طولی آن دارد. مقطع عرضی ساقه برخی از درختان مانند راش، توسکا و بیشتر سوزنی برگان به شکل دایره نزدیک و مقطع عرضی ساقه گونه هایی نظیر افرا، انجیلی و ممرز از شکل دایره دورتر است. به طور کلی درختان هرچه جوانتر باشند، مقطع عرضی ساقه آنها شکل منظم تری دارند. مقطع طولی ساقه درخت نیز دارای نظم خاصی نبوده و کاهش قطری در ارتفاعهای مختلف، متفاوت است. در این رابطه میتوان قبول کرد که فرم مقطع طولی ساقه پایه های مختلف در یک گونه چنانچه در رویشگاه و شرایط مشابه و در داخل توده های مشابهی هم روئیده باشند، احتمال دارند ثابت و مشابه باشند.

کلیدواژه ها:

ضریب شکل ، کاهش قطری ، ضریب کاهش ، ضریب کاهش قطری ، حجم یابی