بررسی تاثیر اذن و اجازه در عقود و ایقاعات

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات اذن و اجازه در عقود و ایقاعات به نگارش درآمده است. اذن و اجازه در اعمال حقوقی از موضوعات مهم فقهی و حقوقی بوده ولی علیرغم اهمیتشان، در حقوق مدنی ایران، موضوعاتی که وضعیت حقوق آنها را بر عقود و ایقاعات مشخص کرده باشد وجود ندارد و در بسیاری موارد، به دلیل شباهت ظاهری مفاهیم اذن و اجازه قانونگذار تسامحا آن ها را به جای یکدیگر استعمال نموده و بین مفاهیم خلط ایجاد کرده است. روش پژوهش، توصیفی و تحلیلی منطقی می باشد و براساس روش کتابخانه ای اسنادی به بررسی اهداف پژوهش پرداخته شده است. اذن و اجازه در عقود و ایقاعات دارای آثار و تبعاتی هستند و بنابراین، اثر اذن ولی در عقد نکاح (نکاح صغیره و نکاح بالغه) و ضمانت اجرای آن و رعایت مصلحت مولی علیه قابل تحلیل است. همچنین اثرات اذن در عقد رهن، ضمان، اجاره، طلاق، اذن دولت در ازدواج با بیگانگان برسی شده است. از طرفی اثرات اجازه در عقود و مباحث مربوط به کشف و نقل و مباحثی در مورد ایقاعات و ایقاعات فضولی و تاثیر اجازه در وصیت و ابراء و طلاق نیز مورد کنکاش قرار گرفته است و در نهایت، ماحصل بررسی ها در جمع بندی نهایی ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

اذن ، اجازه ، عقود ، ایقاعات