حاشیه نشینی و تاثیر ان بر تسریع روند انقلاب

این مقاله به تفسیر و تحلیل زندگی حاشیه نشینان شهری پرداخته است و پیامدهای اجتماعی و سیاسی اقتصادی این پدیده بر روند انقلابیگری دهه ۱۹۷۰ در ایران را بررسی می کند. در این مقاله نوع وتبار و خواستگاه اجتماعی حاشیه نشینان و ویژگی های بالقوه که این گروه برای بسیج اجتماعی و تاثیرگذاری بر ساخت سیاسی جامعه ایران در دوره انقلاب ۵۷ داشته را براساس رویکردهای تلفیقی و نوع نگاه اندیشمندان مختلف بررسی می کنیم تا به دنبال پاسخگویی به تاثیرات پدیده حاشیه نشینی بر روند انقلابی باشیم. نوع نگاه عمده ای که وجود دارد بر نقش سازنده وهویت ساز گروه مهاجران روستایی به شهرها براساس ان روند تسریع در امر مدرن سازی جامعه واصلاحاتی بود که جامعه روستایی را ترغیب به هجوم به سمت شهرها می کرد تا پیشقراولان تحولی باشند در میان کشورهای جهان سومی برای ساخت هویت جدید از نوع ایرانی خویش،هرچند که در این مقاله با نوع نگاهای ایجادشده و تصویر سازی که از این مسئله شده است مخالفت می شود.

کلیدواژه ها:

مهاجرت ، شهرنشینی ، انقلاب ، حاشیه نشینی